Startup SusPhos uit Leeuwarden wil met zuiveringsslibverwerker SNB een fabriek bouwen die fosfaat gaat terugwinnen uit vliegas, het restproduct dat overblijft na de verbranding van slib. De recyclingfabriek moet naast de reeds bestaande slibverwerkingsinstallatie van SNB in Moerdijk komen.
Beide partijen zijn een strategische samenwerking aangegaan. SusPhos brengt de zelf ontwikkelde en gepatenteerde technologie in om fosfaat terug te winnen. SNB verwerkt in Moerdijk jaarlijks 410.000 tot 430.000 ton ontwaterd zuiveringsslib van zeven aandeelhoudende waterschappen en is daarmee Europa’s grootste producent van vliegas.
Dit vliegas is een fosfaatrijk restproduct. “Als we al het fosfaat uit onze vliegas terugwinnen kunnen we in de fosfaatbehoefte voorzien die vergelijkbaar is met de behoefte van circa zestig procent van de Nederlandse bevolking”, zegt algemeen directeur Silvester Bombeeck van SNB in een persverklaring.
De recyclingfabriek gaat fosforzuur produceren. Daarnaast wordt een tweede product geproduceerd dat kan worden toegepast in de constructie-industrie. In een later stadium wordt ook gekeken naar het terugwinnen van diverse metalen.
Voor SusPhos is de samenwerking een belangrijke stap. De startup timmert al enige jaren aan de weg met de ontwikkeling van technologieën om ‘een volledige upcycling van fosfaatafvalstromen om een afvalvrij proces te creëren’.
Dat gebeurde tot dusverre op pilotniveau. Het bedrijf hoopt nu met de samenwerking met SNB de stap naar een grootschalige productie te maken. “De fosfaatrecyclingfabriek in Moerdijk gaat aantonen dat met onze technologie een gezonde business case te maken is van grootschalige fosfaatrecycling uit afvalwater”, zegt ceo Marissa de Boer van SusPhos.
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.