Li An Phoa, oprichter van Drinkable Rivers, krijgt de Cruquius Penning, de waterinnovatieprijs van de gemeente Haarlemmermeer. Volgens de jury van de onderscheiding biedt Phoa op vernieuwende wijze perspectief aan mensen om zelf aan schoon water te werken.
Li An PhoaDe ecoloog en filosoof Phoa (1980) vraagt wereldwijd aandacht voor het belang van gezond water door langs bekende grote rivieren te lopen. De afgelopen jaren wandelde ze meer dan 18.000 kilometer op vijf continenten. Onderweg verrichtte ze onderzoek, gaf ze les en spoorde mensen aan tot actie, schrijft de gemeente.
In eigen regio liep Phoa langs de Maas, IJssel en Vecht. De wandeling langs de Maas, van de bron in Frankrijk tot de monding in de Noordzee, vormde de start van ‘Mayors for a Drinkable Meuse’, een internationaal burgemeestersnetwerk voor een drinkbare Maas.
De jury ziet dat Phoa met ‘haar bevlogen strijd en visie’ op schone, drinkbare rivieren invulling geeft aan de gedachte ‘Groter denken, kleiner doen’. “Zij weet een snaar te raken als iemand die vanuit het hart strijdt voor een betere toekomst met een droombeeld waar we zelf invloed op hebben. Van de manier waarop je voedsel verbouwt tot aan de shampoo die je gebruikt. Al onze dagelijkse acties doen ertoe.”
De penning wordt 29 november uitgereikt. Phoa zal dan haar versie van de 1852 Lezing uitspreken, verbonden aan de uitreiking van de onderscheiding.
LEES OOK
H2O Premium: 'Als we de rivier ervaren, begrijpen we haar beter'
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.