secundair logo knw 1

Zelf de GPS-tracker maken

Onderzoekers en studenten van de TU Delft verzamelen deze week op een praktische manier gegevens over de stroming van de Irrawaddy in Myanmar. De riviersnelheid wordt onderzocht met behulp van vijftien zelfgemaakte GPS-trackers en vierhonderd drijvende ballonnen met fietslampjes.

De Irrawaddy of Ayeyarwady is met ruim 2.170 kilometer de grootste rivier in het Zuidoost-Aziatische land. De variaties in de stroomsnelheid zijn nog amper onderzocht. De metingen die deze week in het middenstuk in de buurt van Mandalay worden gehouden, doen hier wat aan. Het onderzoek gebeurt op een laagdrempelige manier, vertelt onderzoeker Thom Bogaard van de TU Delft vanuit Myanmar. “We gaan met eenvoudige en betaalbare middelen na hoe de rivier nu bij laagwater stroomt. Onze collega’s in Myanmar kunnen dit onderzoek later zelf gemakkelijk herhalen en dan ook de stroomsnelheid bij hoogwater bepalen. Daarnaast meten we de kwaliteit van het water.”

De Delftse onderzoekers laten op drie locaties vijftien low cost, high tech GPS-trackers te water. “Deze trackers zijn bevestigd aan vlotjes van hout en piepschuim”, zegt Bogaard. “Ons team heeft deze constructies gebouwd met gebruik van lokale kennis. De trackers slaan elke minuut hun positie op een SD-kaart op en geven elk kwartier door waar ze zich in de rivier bevinden. Ook volgen wij de stroming met vierhonderd low tech drijvers. We hebben daarvoor fietslampjes van de Hema in ballonnen gestopt. Deze ballonnen hangen boven kokosnoten. We laten de drijvers op verschillende plekken in de Irrawaddy los.”

De metingen beginnen morgen (31 januari) en duren drie à vier dagen. Het onderzoeksteam houdt de trackers en ballonnen gedurende enkele honderden kilometers met een boot in de gaten. Tevens wordt hun doorkomst om de 50 tot 70 kilometer vanaf een brug met de hand geteld. Bogaard: “Dat levert nuttige gegevens op voor Inland Water Transport, zeg maar Rijkswaterstaat van Myanmar. Ook is de informatie belangrijk voor het opzetten van een waterkwaliteitssysteem. Dat werkt alleen goed in combinatie met een numeriek model met dit soort gegevens.”

Bogaard wijst op het experimentele karakter van het project. “Niet eerder is de snelheid van een rivier op zo’n uitgebreide manier gemeten. Dat maakt het een spannend experiment.” Het project past volgens Bogaard goed in de samenwerking tussen de faculteit Civil Engineering & Geosciences van de TU Delft en enkele universiteiten en overheidsorganisaties in Myanmar. “Een aantal van hun studenten promoveert bij ons. De samenwerking werkt twee kanten op. We leren echt van elkaar.” De Irrawaddy is een mooi onderzoeksobject, besluit Bogaard. “Het is een van de meest natuurlijke rivieren van de wereld. Geweldig om te bestuderen.”

Meer informatie over de onderzoeksprojecten van de TU Delft in Myanmar. Beelden van het project worden deze week geplaatst op het Instagramaccount van de TU Delft.

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Ik geloof helemaal niets van dit doem verhaal. Zijn er nu al gebieden in de waddenzee die errst droog kwamen te liggen en nu niet meer? Zijn de oppervlaktes wadden tegen de eilenden en de vaste kustlijnen kleiner bij eb! Ik zie en hoor daar niets van! Wat ik wel hoor is dat de vaargeulen zeer snel verzanden en dat er 24 uur gebaggerd moet worden om te kunnen blijven varen.bwaar komt dat zand vandaan………..precies ! Dat is een continu proces en dat stopt niet door zeespiegel stijging. Dus maak je niet zo druk om de sterke natuur!
Wat een apart artikeltje Emile...  nitraat is niet organisch en liever stop ik wat zuurstof in infiltratiewater wanneer ik organische stoffen wil reduceren dan nitraat, dat immers het giftige nitriet kan vormen... de relatie met verbreding van irrigatiemogelijkheden met de aardappelteelt mort je nog maar eens uitleggen.. is toch iets heel anders? Joost
Hoi Marjolijn, bedankt voor je artikel. Het is duidelijk dat waterbeheer complex en uitdagend is, vooral nu klimaatverandering en hoger verbruik hun tol eisen. Gebieden zoals Zuid-Frankrijk en Catalonië staan niet op zichzelf met strenge restricties voor watergebruik.
Een interessant gegeven is dat 80% van ons drinkwater thuis wordt verbruikt. Daar ligt een enorme uitdaging, maar ook een kans om echt verschil te maken. Door slimmer om te gaan met de distributie van water, kunnen we helpen om het verbruik te verminderen zonder dat we daar veel van merken. Dit zou niet alleen helpen om onze waterbronnen te sparen, maar ook de druk op het systeem tijdens droge perioden verlagen.
Dit gaat verder dan alleen maar korter douchen; het gaat om een bewuste verandering in ons dagelijks leven om ervoor te zorgen dat er genoeg water is voor iedereen. Iemand iets gunnen. Beginnen met het nadenken over de oplossingen menukaart ook met water zoals we dat met energie doen - waar kunnen we besparen, hoe kunnen we efficiënter zijn, en hoe kunnen we ons aanpassen aan nieuwe omstandigheden?
Er is geen eenduidige oplossing voor het probleem, en additionele productie levert ons op langere termijn niets op. Misschien is het tijd om deze uitdaging aan te gaan en te kijken naar hoe we thuis ons watergebruik kunnen optimaliseren. 
Op dit moment (24 april 2024) na maandenlange neerslag is alles weer goedgekomen met hoog grondwater. De natuur hersteld zichzelf! Laat je niet beetnemen.
Afbreekbaarheid moet in de toekomst als eerste beoordelingsparameter voor toelating van stoffen worden ingevoerd. Er ontstaan anders onomkeerbare problemen in de toekomst.