secundair logo knw 1

Portretten ontleend aan social media (Linkedin, Twitter). Foto's van Marie-Louise Meijer en Gerard Hofmeijer ontbreken

Negen waterschappers behoorden tot het gezelschap van honderd kandidaten voor de titel van Ambtenaar van het Jaar. Peter van Duijnhoven, werkzaam bij Waterschap Limburg, kwam het verst. Hij haalde de finale en eindigde als negende.

De Top 100 Ambtenaar van het Jaar is een initiatief van het netwerkplatform Publiek Denken. Voor deze verkiezing worden kandidaten aangedragen door collega’s. Een week geleden zijn de nummers een tot en met drie en de winnaar van de publieksprijs al bekendgemaakt, de rest van de top honderd volgde vandaag. Peter van Duijnhoven, vakspecialist Regiobeheer bij Waterschap Limburg, behaalde de negende plaats. Beste ambtenaar van 2019 werd Jolanda van Tongeren, strategisch adviseur Business Accounting bij de gemeente Almere.

Twaalf finalisten
Het was al duidelijk dat Van Duijnhoven hoog zou eindigen. Hij was een van de twaalf finalisten na het tellen van de ruim 14.000 stemmen die via de website van Publiek Denken werden uitgebracht. De jury onder leiding van Eveline de Kruijk, secretaris-directeur van Waterschap Drents Overijsselse Delta, bepaalde daarna de volgorde van de finalisten. Hierbij lette de jury er onder meer op of iemand over een grote drive beschikt, erg enthousiast over het eigen vak is en goed verbindingen met verschillende partijen kan leggen.

Dat zit bij Van Duijnhoven wel goed, getuige deze uitspraak in het magazine Publieke professional van Publiek Denken. “Wat kan ik doen voor de ander, is mijn grootste drijfveer. Innerlijk gedreven door mijn missie om natuur en water te beschermen en altijd rekening houdend met belangen van mensen die hier anders in staan. Mijn motto: oordeel vrij met een diep besef dat de wereld is zoals hij is. Het verschil heb ik vaak gemaakt door de doelen van het waterschap uit te leggen, bijvoorbeeld op momenten dat er weerstand of wantrouwen was. En door mensen in hun kracht zetten. Dat is waar ik persoonlijk de meeste voldoening uit haal. Soms is dit één stap vooruit en twee stappen terug.”

Klassering andere waterschappers
De andere acht medewerkers van waterschappen haalden ook de nodige stemmen van het publiek binnen. Zij eindigden tussen de twintigste en zeventigste plaats:

20. Ate Wijnstra, projectmanager Hoogwaterbescherming, waterschap Noorderzijlvest
21. Alex Sakes, directiesecretaris, hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier
28. Gerard Hofmeijer, coördinator Leren en Ontwikkelen, hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier
30. Heleen Kiela, beleidsmedewerker Waterkwantiteit, hoogheemraadschap van Schieland en de Krimpenerwaard
51. Myrjam de Graaf, senior adviseur Hydrologie, waterschap Limburg
60. Maurice Lunenborg, teamleider Plannen en Projecten, waterschap Noorderzijlvest
63. Anton Koot, senior-beleidsadviseur, waterschap Vallei en Veluwe
70. Marie-Louise Meijer, senior beleidsadviseur, waterschap Hunze en Aa’s

 

MEER INFORMATIE
Special Publieke professional
Volledige top 100
Nominaties waterschapsmedewerkers
Interview met Van Duijnhoven

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte mevr. Sien Kok,
alles is onlosmakelijk atomair verbonden binnen relativiteit van tijd/ruimte en eenheid geest stof, telen zonder chemie, inschakelen industrie en prive personen telt allemaal, maar denk ook even aan satellieten met hun negatieve effect op klimaat, 24/7. U geeft oude wetmatigheden een nieuw jasje. Succes, Jan Kalverdijk
Interessant. Hoe staat het met de PFAS-hoeveelheden die bij Chemelot in de Maas worden geloosd, wordt hier wel op gehandhaafd? 
Niet zo vreemd dat van die akker- en weidevogelsoorten de populaties teruglopen . Dat kan je zo hebben als je het vol zet met zonnepanelen en windturbines (birdblenders).
Dit heb ik ook nodig. Wij maken van slootmaaisel, een nieuw product, Wortelbeton, voor waterschap Rijnland. Artificiële Rietzudde, voor KRW- doelen. We hebben nog een toepassing van Wortelbeton en dat is veen maken. Daarmee werken we samen met gem Amsterdam en Waternet/AGV en VIP_NL. 
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
@Almer BolmanEens Almer, de laatste twee kalenderjaren waren uitzonderlijk, extreem nat. En enkele jaren daarvoor extreem droog. Het lijkt er echter op dat wateroverlast eerder een reden is om in actie te komen dan droogte. De flanken van de Veluwe (en de beken aldaar) reageren zeer snel op natte en droge perioden omdat -zoals je weet - de reservoircoëfficiënt daar gering is. Daarom is mijn plan om juist niet op de flanken - dat heeft geen zin - maar op de hoge delen (daar is de genoemde coëfficiënt groot en de grondwaterstand diep) de grondwateraanvulling te vergroten, ofwel door vermindering van de verdamping ofwel door gecontroleerde (!) infiltratie van perfect voorgezuiverd rivierwater. Het doel is te bereiken dat beken en sprengen weer hóger op het massief ontspringen en langer water voeren. Dat zal een enorme boost geven aan natuur en biodiversiteit. Het kwelwater naar de beken is overigens geen infiltratiewater, het is en blijft geïnfiltreerd regenwater. Als we in hoge delen van de Veluwe water infiltreren, kiest dat een diepe, uitermate lange, langzame weg naar de randen van de Veluwe waar het pas na eeuwen - misschien zelfs millennia - opkwelt.
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.