Bij een Groningse zeedijk is een proef met rifblokken van baggerslib van start gegaan. De bedoeling is om hiermee de vorming van oester- en mosselbanken te stimuleren.
Het proefproject duurt vijf jaar en wordt gehouden op twee locaties voor de zeedijk tussen Delfzijl en de Eemshaven. Hieruit moet blijken of schelpdieren terugkeren in de Eems-Dollard en of er een nieuw leefgebied voor onderwaterdieren en -planten ontstaat. Om dat na te gaan, worden vierhonderd rifblokken aangebracht bij het palenbos onder de Eemshaven en het strand van Bierum. De eerste blokken zijn gisteren geplaatst.
Opdrachtgever van de proef is de provincie Groningen en partners zijn Netics, Van Oord, Geowall, Waddenfonds en Groningen Seaports. Volgens gedeputeerde Johan Hamster van de provincie zijn riffen belangrijke schuilplaatsen en kraamkamers voor het leven in de Waddenzee. “We hopen met deze proef de vorming van schelpdierbanken en daarmee de onderwaternatuur in de Eems-Dollard een kickstart te geven.”
Baggerslib lokaal gewonnen
De rifblokken zijn gemaakt van baggerslib uit de haven van Delfzijl in plaats van beton zoals meestal gebruikelijk is. De blokken zijn deze maand geperst met een nieuwe technologie die is ontwikkeld door Geowall, een samenwerkingscombinatie van slibspecialist Netics en baggerbedrijf Van Oord. Het baggerslib is gedroogd in de kleirijperij in Delfzijl.
Het gebruik van het baggerslib heeft volgens de betrokken partijen twee duidelijke voordelen. Het water van de Eems-Dollard wordt minder troebel – momenteel zit hierin zoveel slib dat dit het onderwaterleven belemmert – en het slib krijgt een tweede leven als circulaire bouwstof.
Onderdeel van project Rijke Dijk
De rifblokken zijn een aanvulling op de getijdenpoelen en het palenbos van het project Rijke Dijk van Waterschap Noorderzijlvest. Zij worden in verschillende hoogtes op het wad geplaatst. Ook varieert de hardheid van de blokken.
Hiermee kan de komende vijf jaar worden getest welke rifblokken het minst snel slijten en het meeste onderwaterleven aantrekken. De verwachting is dat bij het slagen van de proef de methode voor het maken van kunstmatige riffen met lokaal slib ook op andere plekken in de wereld kan worden gebruikt.
LEES OOK
H2O Actueel: positieve resultaten proef bij Lauwersmeerdijk
In het genoemde Stowa rapport wordt een onderscheid gemaakt naar:
Op basis van de nadere uitwerking kunnen technologen en beleidsmedewerkers van waterschappen een gefundeerde keuze maken voor een natuurlijk systeem, afhankelijk van de specifieke situatie op een RWZI en de gekozen opties:
A. Toepassing van een enkel systeem als ‘stand alone’ techniek als uitbreiding van de RWZI, voor upgrading van het effluent (afloop nabezinktank).
B. Als inpassing in een integraal natuurlijk systeem wat naast effluentbehandeling ook recht doet aan de omgeving en waarbij functies zoals het creëren van natuurlijk, levend water, effluentbuffering, recreatie en natuur gecombineerd worden.
De Waterharmonica's nemen de meeste ruimte in, zeker omdat voor een goede verwijdering van medicijnen laag tot zeer lage belaste Waterharmonica's nodig zijn (zie ook Stowa 2013-07). Dus een hydraulische belasting van zeker niet meer dan 0,05 m/dag. Ofwel een ruimte beslag van 2,5 tot 3,75 m2 per inwoner.
Het totale debiet aan gezuiverd afvalwater in Nederland is ca. 2.000.000 m3 per jaar (CBS, data 2020). Dit zou dan neerkomen op een totaal netto ruimte beslag van 4.000 ha in heel Nederland. Zeg 5.000 tot maximaal 10.000 ha. Dit lijkt veel, maar het is wel met gestapelde belangen en mogelijkheden. Stel 25 cm waterberging: 10.000.000 waterberging, stel dat een kwart van de Waterharmonica's als KRW-waardig wordt beschouwd (is best wel reëel): 500 tot 1.000 ha.... En dan nog recreatie, natuur, CO2-vastlegging, stikstofrechten? Vrienden maken, bufferzones rond de rwzi's. Een voorbeeld van een zoektocht, uitgevoerd door het Wetterskip Fryslân: http://www.waterharmonica.nl/reports/LW289-47_005-rapd02-waterharmonica.pdf. Op weg naar 2027?
Ruud Kampf
Rekel/water