secundair logo knw 1

Via het gezuiverde afvalwater komen antibioticaresistente bacteriën in het oppervlaktewater terecht. Daardoor is afvalwater, naast mest, de belangrijkste bron waardoor antibioticaresistente bacteriën in het milieu belanden.

Dat stelt het Rijksinstituut voor Gezondheid en Milieu (RIVM) na onderzoek waarbij metingen zijn verricht bij honderd waterzuiveringsinstallaties. Deze installaties zijn volgens de onderzoekers representatief voor de afvalwaterzuivering in Nederland.

RIVM heeft in samenwerking met andere instituten (Sanitas Water, Wageningen University Research en RIKILT) onderzocht hoeveel resistente bacteriën via afvalwater in het Nederlandse oppervlaktewater terechtkomen. In zestig tot honderd procent van het onderzochte afvalwater zitten bijzonder resistente micro-organismen, zoals ESBL-producerende E.coli-bacteriën. ESBL staat voor Extended Spectrum Beta-Lactamase en zorgt dat de bacteriën resistent worden tegen antibiotica die worden gebruikt om urineweginfecties en bloedbaaninfecties te behandelen.

Naast ESBL- producerende E. coli worden op het oppervlaktewater ook vancomycin-resistente enterococcen geloosd. Dat is een darmbacterie die niet behandeld kan worden met gangbare antibiotica. Daarnaast zijn resten van antibiotica in het afvalwater gevonden, aldus het onderzoek. 

Door de huidige conventionele behandeling in waterzuiveringsinstallaties nemen de concentraties van antibioticaresistente bacteriën af, stellen de onderzoekers. Met aanvullende technieken kan de verspreiding van antibiotica resistentie (ABR) naar het milieu verder worden verminderd. Concreet noemt het instituut geavanceerde oxidatie en filtraties met geactiveerde kool als mogelijkheden.

“Deze kunnen volgens pilotexperimenten de lozingen van ABR met afvalwater verder reduceren. De effectiviteit van deze technieken voor resistente bacteriën en resistentiegenen is in de praktijk nog niet breed onderzocht. Verder onderzoek in praktijksituaties kan dit kennishiaat verhelpen.”

De onderzoekers wijzen erop dat maatregelen die binnen de ketenaanpak geneesmiddelen worden overwogen voor aanvullende zuivering van afvalwater ook zullen bijdragen aan de vermindering van de verspreiding van antibioticaresiduen naar het milieu. "Hoewel de ketenaanpak niet is gericht op het terugdringen van de resistentieproblematiek, zal deze aanpak ook bijdragen aan de verdere vermindering van de verspreiding van resistente bacteriën en genen. Het is zinvol om bij de keuze van technieken, naast de te behalen vermindering voor de residuen, ook rekening te houden met de mogelijk haalbare vermindering van bacteriën en genen," schrijven de onderzoekers.

Lees hier het hele onderzoek van het RIVM.
Lees ook: Antibiotica in grondwater tot 25 meter diepte.

 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Ik geloof helemaal niets van dit doem verhaal. Zijn er nu al gebieden in de waddenzee die errst droog kwamen te liggen en nu niet meer? Zijn de oppervlaktes wadden tegen de eilenden en de vaste kustlijnen kleiner bij eb! Ik zie en hoor daar niets van! Wat ik wel hoor is dat de vaargeulen zeer snel verzanden en dat er 24 uur gebaggerd moet worden om te kunnen blijven varen.bwaar komt dat zand vandaan………..precies ! Dat is een continu proces en dat stopt niet door zeespiegel stijging. Dus maak je niet zo druk om de sterke natuur!
Wat een apart artikeltje Emile...  nitraat is niet organisch en liever stop ik wat zuurstof in infiltratiewater wanneer ik organische stoffen wil reduceren dan nitraat, dat immers het giftige nitriet kan vormen... de relatie met verbreding van irrigatiemogelijkheden met de aardappelteelt mort je nog maar eens uitleggen.. is toch iets heel anders? Joost
Hoi Marjolijn, bedankt voor je artikel. Het is duidelijk dat waterbeheer complex en uitdagend is, vooral nu klimaatverandering en hoger verbruik hun tol eisen. Gebieden zoals Zuid-Frankrijk en Catalonië staan niet op zichzelf met strenge restricties voor watergebruik.
Een interessant gegeven is dat 80% van ons drinkwater thuis wordt verbruikt. Daar ligt een enorme uitdaging, maar ook een kans om echt verschil te maken. Door slimmer om te gaan met de distributie van water, kunnen we helpen om het verbruik te verminderen zonder dat we daar veel van merken. Dit zou niet alleen helpen om onze waterbronnen te sparen, maar ook de druk op het systeem tijdens droge perioden verlagen.
Dit gaat verder dan alleen maar korter douchen; het gaat om een bewuste verandering in ons dagelijks leven om ervoor te zorgen dat er genoeg water is voor iedereen. Iemand iets gunnen. Beginnen met het nadenken over de oplossingen menukaart ook met water zoals we dat met energie doen - waar kunnen we besparen, hoe kunnen we efficiënter zijn, en hoe kunnen we ons aanpassen aan nieuwe omstandigheden?
Er is geen eenduidige oplossing voor het probleem, en additionele productie levert ons op langere termijn niets op. Misschien is het tijd om deze uitdaging aan te gaan en te kijken naar hoe we thuis ons watergebruik kunnen optimaliseren. 
Op dit moment (24 april 2024) na maandenlange neerslag is alles weer goedgekomen met hoog grondwater. De natuur hersteld zichzelf! Laat je niet beetnemen.
Afbreekbaarheid moet in de toekomst als eerste beoordelingsparameter voor toelating van stoffen worden ingevoerd. Er ontstaan anders onomkeerbare problemen in de toekomst.