De partijen die samenwerken in de waterketen in de regio Noordelijke Vechstromen hebben hun samenwerking geïntensiveerd met een nieuw bestuursakkoord voor 2017 tot 2020.
Het bestuursakkoord werd op donderdag 26 januari ondertekend. Deelnemende partijen zijn waterschap Vechtstromen, waterleidingbedrijf WMD en gemeenten Borger-Odoorn, Coevorden, Emmen, Hardenberg en Ommen.
Het vorige bestuursakkoord, dat in 2013 werd ondertekend, heeft een structurele besparing van 4 miljoen euro opgeleverd, vertelt Gerard Hoogerkamp, manager van het uitvoeringsprogramma dat aan het bestuursakkoord is gekoppeld. “In ons nieuwe akkoord ligt de focus minder op kostenbesparing en meer op duurzaamheid en kwaliteit. We verwachten overigens wel dat het uitvoeringsprogramma met zeventien projecten zal leiden tot verdere besparingen.”
Met intensieve samenwerking en doordacht beleid valt veel winst te behalen, hebben de partijen afgelopen jaren al gemerkt. Hoogerkamp: “Denk aan het vervangen van de riolering. Daarbij gaan we niet meer uit van een standaard levensduur, maar kijken we naar de functionaliteit van de bestaande riolering. Op veel plekken kun je de vervanging uitstellen als de riolering nog prima is. Ook het gemalenbeheer doen we veel bewuster. Voorheen gingen we ervan uit dat alles prima was zolang de rode lamp niet brandde, tegenwoordig kijken we bijvoorbeeld ook of een gemaal niet onterecht maalt. Daarmee verlengen we de levensduur.”
Burgers en bedrijven gaan als het goed is “helemaal niets” van het bestuursakkoord merken, zegt Hoogerkamp. “De kwaliteit die de samenwerkende partijen leveren op het gebied van het afvoeren van afvalwater en het aanleveren van drinkwater, blijft minimaal op hetzelfde niveau en wordt wellicht beter. Door intensieve samenwerking hopen we vooral dat burgers en bedrijven ‘minder meer’ gaan betalen. En natuurlijk zetten we in op duurzaamheid en houden we nieuwe ontwikkelingen in de gaten. Als onderdelen van de waterketen vervangen moeten worden, zoals de riolering in het buitengebied, zullen we altijd kijken of er redenen en mogelijkheden zijn om dan anders te doen dan op de traditionele manier.”
In het genoemde Stowa rapport wordt een onderscheid gemaakt naar:
Op basis van de nadere uitwerking kunnen technologen en beleidsmedewerkers van waterschappen een gefundeerde keuze maken voor een natuurlijk systeem, afhankelijk van de specifieke situatie op een RWZI en de gekozen opties:
A. Toepassing van een enkel systeem als ‘stand alone’ techniek als uitbreiding van de RWZI, voor upgrading van het effluent (afloop nabezinktank).
B. Als inpassing in een integraal natuurlijk systeem wat naast effluentbehandeling ook recht doet aan de omgeving en waarbij functies zoals het creëren van natuurlijk, levend water, effluentbuffering, recreatie en natuur gecombineerd worden.
De Waterharmonica's nemen de meeste ruimte in, zeker omdat voor een goede verwijdering van medicijnen laag tot zeer lage belaste Waterharmonica's nodig zijn (zie ook Stowa 2013-07). Dus een hydraulische belasting van zeker niet meer dan 0,05 m/dag. Ofwel een ruimte beslag van 2,5 tot 3,75 m2 per inwoner.
Het totale debiet aan gezuiverd afvalwater in Nederland is ca. 2.000.000 m3 per jaar (CBS, data 2020). Dit zou dan neerkomen op een totaal netto ruimte beslag van 4.000 ha in heel Nederland. Zeg 5.000 tot maximaal 10.000 ha. Dit lijkt veel, maar het is wel met gestapelde belangen en mogelijkheden. Stel 25 cm waterberging: 10.000.000 waterberging, stel dat een kwart van de Waterharmonica's als KRW-waardig wordt beschouwd (is best wel reëel): 500 tot 1.000 ha.... En dan nog recreatie, natuur, CO2-vastlegging, stikstofrechten? Vrienden maken, bufferzones rond de rwzi's. Een voorbeeld van een zoektocht, uitgevoerd door het Wetterskip Fryslân: http://www.waterharmonica.nl/reports/LW289-47_005-rapd02-waterharmonica.pdf. Op weg naar 2027?
Ruud Kampf
Rekel/water