Dijkgraaf Lambert Verheijen van waterschap Aa en Maas gaat er mee stoppen. April volgend jaar legt hij zijn ambt neer.
Lambert Verheijen“Na 15 dienstjaren als dijkgraaf is het tijd het stokje over te dragen en mijn tijd te gaan besteden aan andere dingen in het leven. Ik doe dit met gemengde gevoelens want dijkgraaf zijn van dit waterschap is de mooiste baan die je kunt hebben”, aldus Verheijen. “Het is ook een uitdagende baan gezien de klimaatvraagstukken die voor ons liggen.”
Verheijen zit in zijn derde ambtstermijn, hij begon in 2005 als dijkgraaf bij waterschap Aa en Maas. Gedurende deze periode zat hij van 2015 tot 2019 namens de PvdA in de Eerste Kamer. Voor zijn aanstelling als dijkgraaf was Verheijen ook werkzaam in het openbaar bestuur, vanaf 1987 was hij lange tijd lid van Provinciale Staten van Noord-Brabant, en vanaf 1992 ook lid van Gedeputeerde Staten.
Ernest de Groot, lid dagelijks bestuur van waterschap Aa en Maas, zegt over de vertrekkende dijkgraaf onder meer: “Opvallend aan Lambert Verheijen is zijn brede interesse in alle watergerelateerde zaken. Zijn enorme hoeveelheid kennis is van beduidend toegevoegde waarde. Dat geldt ook voor zijn grote netwerk op Europees, landelijk, provinciaal en regionaal niveau dat hij ten dienste van het waterschap inzet.”
Het algemeen bestuur van het waterschap is nu aan zet om een opvolger te vinden.
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.