Om in 2050 aan de landelijke eisen te voldoen, moet Waterschap Zuiderzeeland circa 140 kilometer dijken versterken. Het Rijk en de gezamenlijke waterschappen dragen het grootste deel van de financiering. Toch heeft Zuiderzeeland besloten geld voor te schieten om te kunnen starten met de werkzaamheden.
Volgens Waterschap Zuiderzeeland moeten er voor 2050 tussen de 116 en de 144 kilometer dijken versterkt worden. 90% van de dijkversterkingsoperatie wordt betaald vanuit het Hoogwatersbeschermingsprogramma, een samenwerkingsverband van Rijkswaterstaat en de waterschappen. Het resterende deel draagt het waterschap dat een dijk gaat versterken zelf.
Door ervoor te kiezen om dijkversterkingsoperaties voor te financieren, wil het waterschap zeker stellen dat de volledige operatie binnen de gestelde termijn kan worden afgerond.
Daarvoor is het volgens het waterschapsbestuur nodig om te beginnen met de versterkingsopgave in 2025. Dit jaar wordt daarom ruim 1 miljoen euro uitgetrokken om het versterken van de dijk tussen de Ketelbrug en de Roggebotbrug voor te kunnen bereiden.
“Belangrijk voor ons is dat onze versterkingsmachine niet stil komt te vallen”, vertelt Johan Pieters van Waterschap Zuiderzeeland. “Door nu voor te financieren en zelf de regie over de planning te nemen, kunnen we zeker stellen dat als we klaar zijn met het versterken van dijk een, we meteen door kunnen naar dijk twee. Zo kunnen we de benodigde kennis en kunde binnen onze organisatie behouden.”
In het genoemde Stowa rapport wordt een onderscheid gemaakt naar:
Op basis van de nadere uitwerking kunnen technologen en beleidsmedewerkers van waterschappen een gefundeerde keuze maken voor een natuurlijk systeem, afhankelijk van de specifieke situatie op een RWZI en de gekozen opties:
A. Toepassing van een enkel systeem als ‘stand alone’ techniek als uitbreiding van de RWZI, voor upgrading van het effluent (afloop nabezinktank).
B. Als inpassing in een integraal natuurlijk systeem wat naast effluentbehandeling ook recht doet aan de omgeving en waarbij functies zoals het creëren van natuurlijk, levend water, effluentbuffering, recreatie en natuur gecombineerd worden.
De Waterharmonica's nemen de meeste ruimte in, zeker omdat voor een goede verwijdering van medicijnen laag tot zeer lage belaste Waterharmonica's nodig zijn (zie ook Stowa 2013-07). Dus een hydraulische belasting van zeker niet meer dan 0,05 m/dag. Ofwel een ruimte beslag van 2,5 tot 3,75 m2 per inwoner.
Het totale debiet aan gezuiverd afvalwater in Nederland is ca. 2.000.000 m3 per jaar (CBS, data 2020). Dit zou dan neerkomen op een totaal netto ruimte beslag van 4.000 ha in heel Nederland. Zeg 5.000 tot maximaal 10.000 ha. Dit lijkt veel, maar het is wel met gestapelde belangen en mogelijkheden. Stel 25 cm waterberging: 10.000.000 waterberging, stel dat een kwart van de Waterharmonica's als KRW-waardig wordt beschouwd (is best wel reëel): 500 tot 1.000 ha.... En dan nog recreatie, natuur, CO2-vastlegging, stikstofrechten? Vrienden maken, bufferzones rond de rwzi's. Een voorbeeld van een zoektocht, uitgevoerd door het Wetterskip Fryslân: http://www.waterharmonica.nl/reports/LW289-47_005-rapd02-waterharmonica.pdf. Op weg naar 2027?
Ruud Kampf
Rekel/water