De waterschappen zitten met de handen in het haar, want ze zitten tot over hun oren in het slib. Het is een sluimerende kwestie die door de problemen bij het Amsterdamse Afval Energie Bedrijf (AEB) plots op scherp is gezet.
door Bert Westenbrink
H2O oktoberVoornaamste slachtoffer: Amstel, Gooi en Vecht (AGV) dat van de ene op de andere dag door het stilvallen van AEB de verwerking van slib zag wegvallen. Het waterschap moest opeens een bestemming vinden voor 250 ton zuiveringsslib uit 11 rwzi’s dat dagelijks vrijkomt.
Het is vanaf dag één crisis: gebufferd slib spoelde in het Noordzeekanaal; vrachtwagens reden door het hele land naar opslagruimtes ver weg, van Delfzijl tot Terneuzen; in de Amsterdamse haven werd in allerijl begonnen aan de aanleg van een nooddepot, een oplossing die echter op veel lokaal bezwaar stuit.
Ad hoc
AGV stapelt ad hoc-oplossingen en dat is niet de bedoeling, zeggen ze in Amsterdam. “Er moet een structurele oplossing komen.”
Die is er niet en lijkt vooralsnog ook niet in zicht. Tot in 2023 dreigt er een tekort aan verwerkingscapaciteit van 50.000 tot 100.000 ton, zegt Ellen van Voorthuizen, senior technoloog en adviseur afvalwater- en slibketen van Royal HaskoningDHV, in deze H2O. En om het nog wat erger te maken: de mogelijkheden om slib op te slaan zijn beperkt, storten lijkt onontkoombaar.
En dat is de slechtste optie.
De crisis komt niet onverwacht. Met de vorig jaar stilgevallen export naar Duitsland als gevolg van aangepaste regelgeving, is een escape komen te vervallen. Sindsdien staat de druk vol op de ketel. Eén calamiteit en Leiden zou in last zijn. En zo geschiedde.
Mest
De vergelijking met mest dringt zich op. De landbouw worstelt al sinds de tweede helft van de vorige eeuw met een mestoverschot en is er nimmer in geslaagd het probleem adequaat aan te pakken. De wil om het gezamenlijk en in eigen landbouwkring op te lossen (mestverwerking) is er nooit geweest.
Met als resultaat dat de kwestie de sector al decennia in gijzeling houdt met een woud aan regels en (uitrij)voorschriften en een aanhoudende belasting (fosfaat en stikstof) van natuur en water, die de landbouw te pas en te onpas wordt aangerekend.
De mestles is: pak het overschot van het zuiveringsslib zonder dralen aan en zorg als sector zelf voor een duurzame oplossing. Ook al is de rekening fors en gaan de kosten omhoog, gezeul met slib is maatschappelijk niet te verantwoorden door een sector die vol inzet op een circulaire toekomst.
Bert Westenbrink is hoofdredacteur van H2O media en schrijft het redactioneel in het vakblad
MEER INFORMATIE
H2O Premium: Het tekort aan verwerkingscapaciteit is groter dan ooit
Bovendien nog een tweede prijs in Hoofddorp, de Winnaar van de Publieksprijs de Gerritshoeve / Kastan van Ontwerper Architectenbureau Gijs de Waal. (Winnaars Arie Keppler Prijs 2024 - Architectuur.nl) Ik heb vaak en veel moeten uitleggen waarom juist in deze ruimte vragende polder opnieuw een aanslag wordt gedaan op vruchtbare agrarische grond. *)
De aanleiding van mijn reactie is een fout in de oppervlakte maat van de Piekberging, 16 ha. moet 67 ha. zijn. Aansluitend heb ik nog een verzoek om met een link ook de informatie over de Piekberging zelf te ontsluiten: https://www.rijnland.net/actueel/nieuwsoverzicht/piekberging-haarlemmermeer-wint-arie-keppler-prijs-2024/
https://www.rijnland.net/wat-doet-rijnland/in-uw-buurt/piekberging-haarlemmermeer/
https://www.rijnland.net/wat-doet-rijnland/in-uw-buurt/piekberging-haarlemmermeer/veel-gestelde-vragen-piekberging-haarlemmermeer/ *)
Hoeveel kogels heeft men laten vallen (op verschillende plaatsen) om te concluderen dat de faalkans als gevolg van een impact (25 kg bal van 22 meter hoogte lijkt me inderdaad een aardige klap geven) op een voldoende laag niveau zit?