Hoe kunnen we de verontreiniging van bodem en water door medicijnen en multiresistente bacteriën beperken? Deze vraag staat centraal in het grensoverschrijdende project MEDUWA-Vecht(e). Er worden twaalf innovatieve methoden en technieken onderzocht.
MEDUWA is de afkorting van ‘medicijnen uit het water’. De bedoeling is om de kringloop van microverontreinigingen aan te pakken in het pilot-stroomgebied van de Duits-Nederlandse Vecht. Hiervoor worden technische en methodische grenzen verlegd in het waterkwaliteitsbeheer, de veeteelt en de gezondheidszorg voor mensen en dieren. Het project loopt tot 2020 en heeft een budget van 8,45 miljoen euro. Daarvan komt 6 miljoen euro vanuit de Europese subsidieregeling INTERREG.
“Het project omhelst de hele medicijnenketen”, zegt projectcoördinator Alfons Uijtewaal van advies- en projectenbureau Huize Aarde. “Dit is een stap vooruit. De watersector kan het probleem van verontreiniging door humane en veterinaire medicijnen en multiresistente micro-organismen niet alleen oplossen. De gehele keten is aan zet.”
Hierbij werken 27 partijen uit Duitsland en Nederland samen. Aan Nederlandse kant doen onder meer bedrijven uit de watersector, kennisinstellingen en Waterschap Zuiderzeeland mee. De samenwerkingspartners ontwikkelen nieuwe producten en diensten om verontreinigende emissies tegen te gaan. Uijtewaal: “We richten ons zowel op preventieve maatregelen als op maatregelen die een direct effect hebben. Daarvoor is veel onderzoek nodig. In totaal worden twaalf nieuwe methoden en technieken ontwikkeld.”
Enkele voorbeelden van innovaties zijn: een stroomgebied-informatiesysteem om de invloed van maatregelen op de waterkwaliteit te simuleren, een meetinstrument voor de bepaling van de vuilwater-voetafdruk van medicijngebruik en de behandeling van antibiotica-houdende urine en ontlasting met plasma-geactiveerd water. “Allemaal nog vrij prille technieken”, vertelt Uijtewaal. “Het doel is dat de technieken aan het einde van de rit bijna marktrijp zijn. Dan kunnen ze daarna binnen afzienbare tijd worden uitgezet; niet alleen in Duitsland en Nederland maar ook wereldwijd.”
Niet alle plekken worden bijvoorbeeld beïnvloed door emissiebronnen. Mogelijk wil je dan alleen de gemiddelde concentratie van alle metingen waar de verontreiniging ook echt aanwezig is. Dan zou een methode waar je de verdeling schat, en daarmee het aantal nullen vaststelt, en alleen een gemiddelde waarde aan een deel van de metingen (de niet-nullen) geeft, nauwkeuriger zijn voor het gemiddelde. Ook als je de fractie waar iets gemeten is wil weten, zou dit handig zijn. Ik vraag me af of deze aanpak ook gebruikt wordt.
Deze slijtage is een gevolg van het schuren en heeft plaats bij alle materialen. Alleen zachtere materialen slijten sneller als hardere materialen. Een logische verklaring voor aanwezigheid van microplastics bij RWZI's lijkt me.
Een groot deel van de transportleidingen van afvalwater in Nederland zijn kunststoffen: PE, PP en PVC.
Boeiende discussie, waarvan ik denk dat ieders mening redelijk is, dus een waarheid-in-midden benadering zou een kans kunnen zijn en wellicht het onderzoeken waard. Suggesties zijn:
1) water infiltreren op de lage flank van de Veluwe, b.v. het Apeldoorns kanaal heeft nu ook een infiltrerende werking, nabij dit kanaal an een waterwinning wellicht wel zonder negatieve invloed op Veluwe massief te veroorzaken.
2) water gebruiken dat in wintermaanden uit de sprengen stroomt ook op de flank van de Veluwe, zodat sprengen blijven stromen en laaggelegen beken een redelijk debiet behouden (al is het debiet dan lager dan huidig).
vriendelijke groet, Gerrit Schouten (hydroloog en geboren op de oost-Veluwe)