secundair logo knw 1

Foto Goh Rhy Yan | Unsplash

Een flink deel van de slijtage van autobanden komt in het watermilieu terecht. Dat blijkt uit een studie van het Amerikaanse wetenschappelijke adviesbureau Cardno Chemrisk en onderzoeksinstituut Deltares uit Delft.

Beide instituten deden in opdracht van de Europese Band en Rubber Productie Associatie (ETRMA) studie naar de verspreiding van de deeltjes rubber die vrijkomen bij slijtage van autobanden. De associatie wil meer inzicht hebben in de wijze waarop de deeltjes zich verspreiden en waar ze uiteindelijk terecht komen.

1,3 miljoen ton
Bekend is dat de fragmenten samenklonteren met slijtsel van de weg en dat deze deeltjes (tyre and road wear particles, kortweg TRWP) in het milieu terecht komen. Volgens schattingen gaat het om grote hoeveelheden, uit een eerder dit jaar gepubliceerd onderzoek van Stefan Wagner en anderen zou blijken dat het voor heel Europa om jaarlijks 1,3 miljoen ton gaat.

De deeltjes zijn een soort microplastics, schrijft Deltares op zijn website. Over de schadelijkheid van de deeltjes is nog niet veel te zeggen, stelt onderzoeker Arjen Markus desgevraagd: “We weten uit laboratoriumproeven dat het zeker milieu-effecten kan hebben, maar het is vooralsnog niet te zeggen bij welke concentraties de grens ligt.”

Een groot probleem is echter dat een flink deel achterblijft in de waterbodem, aldus de onderzoeker. “Wat betekent dat er een accumulatie plaats vindt over de jaren. Dus op een gegeven moment zouden zich de effecten kunnen openbaren, zelfs al is er nu nog niets van te merken.”

Proefgebieden
De wetenschap dat TRWP ook in de waterbodem terecht komen, blijkt uit de studie die Cardno Chemrisk en Deltares hebben gedaan. Voor het onderzoek gebruikten de instituten de Seine (Frankrijk) en de Schelde (Frankrijk en België) als proefgebieden. Volgens de studie komt 18 procent van de TRWP uiteindelijk in het watermilieu terecht.

Een fors deel daarvan (90 procent) zakt en komt in het sediment terecht. Een klein deel (2 procent) wordt met het water meegevoerd en komt uiteindelijk in het estuarium en mogelijk de zee terecht. Markus: “Fijne lichte deeltjes hebben de neiging te blijven zweven en worden dus meegevoerd door de stroming, terwijl zware deeltjes gemakkelijker kunnen bezinken.”

Met de studie is er nu, zo claimen beide instituten, meer zicht op de hoeveelheid slijtstof van banden en wegen die op het land, in de rivieren of waterbodem achter blijft en welk deel uiteindelijk in het water verder wordt getransporteerd. De resultaten worden gebruikt door het zogeheten Europese TRWP-platform dat als doel heeft om de verontreiniging door de slijtstof van banden en wegen te verminderen.

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

wat een briljante toepassing: nu nog de vraag hoe specifiek die taal is of kan worden...
Voor mij is het onbegrijpelijk dat de leiding van deze bedrijven niet zou begrijpen wat ze doen. Is het dan toch onkunde of wentelen ze de kosten gemakkelijk af op de overheid?
Breng het toezicht op alle lozende bedrijven terug onder het gezag van de waterdiensten als Rijkswaterstaat en de Waterschappen. Daar zit de expertise op dit gebied. We staan met de waterparagraaf voor een enorme opgave, en de uitdaging is beter op zijn plaats bij de waterdiensten.
@Fred SandersIk denk dat wetenschappers te veel willen onderzoeken om hun studenten lesstof te verschaffen en moet daarbij steeds denken aan de Eierlandse dam en prof. Marcel Stive. 25 jaar geleden wist hij al dat er vóór en áchter deze 850 meter lange strekdam begrijpelijke stromingsproblemen waren, die stromingsreacties zijn er nu nog. kustverdediging.nl 
@JacobsTja, wat zal ik zeggen, ik mis in Jos zijn verhaal over de de grote hoeveelheid Escherichia coli bacterie die in het grondwater zit, zelf al op meer dan 30 meter diepte, en ook mis ik de hoeveelheid ijzer en mangaan die in het grondwater zit, en dit alles kost veel om het eruit te halen, tot op heden wordt mijn grondwater afgekeurd en dat al tot 4 keer toe.
Dus, bezint eer gij begint, en complexe filter systemen zijn nu niet bepaald goedkoop in aanschaf maar vragen ook onderhoud. En laten we het een hebben over die andere stofjes, zoals medicijnen, ook deze dringen diep door in de grond, en deze zijn niet zo gemakkelijk eruit te halen, persoonlijk ben ik niet zo blij met een chemokeur van een ander... Mvg John