H2O
/Waternetwerk 
Het jubilerende Wateropleidingen had in de afgelopen 25 jaar 50.179 cursisten, zo staat in H2O van mei. Een indrukwekkend aantal. Als de jubilaris een feestje zou geven voor alle cursisten, dan zou hij de Kuip in Rotterdam moeten afhuren (51.117 plaatsen). Het zou wel een mannenfeestje zijn, want van de cursisten in de afgelopen 25 jaar was 8 procent vrouw, net meer dan 4.000.
Een opkomst van iets meer dan 50 procent bij de waterschapsverkiezingen, dat stemt de waterschappen tevreden. Bij de editie in 2015 bedroeg het opkomstpercentage 43,5 procent. Een stijging derhalve van bijna 7 procentpunten, dat is een serieuze groei.
Waterschappen kondigden ze met de nodige tamtam aan: energiefabrieken. Het is een benaming die verwachtingen wekt, een framewoord. Volgens de definitie is een energiefabriek ‘een rwzi die energieneutraal is of energieleverend werkt’. Dat is bij lang niet alle ‘energiefabrieken’ het geval, het zijn in feite slibvergistingsinstallaties en leveren nog altijd minder energie dan de rioolwaterzuivering zelf verbruikt.
De les van 2018: elke kubieke meter water telt als het kurkdroog is. Daarom leek het besluit om het waterpeil in het IJssel- en Markermeer in de zomer te laten fluctueren mooi getimed, maar feitelijk was het te laat.
Begint voor aquathermie de victorie in Amsterdam? Het zou zomaar kunnen. Feit is dat wethouder Sharon Dijksma en dijkgraaf Gerhard van den Top van Amstel Gooi en Vecht in een brief aan minister Eric Wiebes van Klimaat een lans breken voor thermische energie uit water.
Gemeentenbesturen moeten aan de bak om stad en dorp klimaatrobuust te maken. Volgens plan moet volgend jaar de stresstest klaar zijn. Hebben ze de vaart erin?
De uitdagingen voor de waterschappen worden almaar complexer. Er liggen grote maatschappelijke opgaven in het verschiet. Nederland moet in 2050 klimaatbestendig en waterrobuust zijn. Om daar te komen worden nieuwe bestuursinstrumenten opgetuigd, zoals de Omgevingswet.
De hete, droge zomer, die eerst geel kleurde en later oranje, maar nooit het stempel ‘code rood’ kreeg, was een stresstest voor waterbeheerders. In hoeverre waren ze in staat om de gevolgen van het oplopende neerslagtekort en aflopende waterafvoer in Rijn en Maas op te vangen?
