We gaan verder waar we in 2020 bleven. Zeker, corona. Maar ook klimaatverandering. Op de internationale klimaatadaptatietop vorige maand, met Nederland als gastland, werd gewaarschuwd dat de aanpak van Covid-19 en de daaruit voortvloeiende mondiale economische crisis klimaatadaptatie naar de achtergrond duwt.
door Bert Westenbrink
H20 februari 2021Bestrijding van beide crises vergt alle aandacht en extreem veel middelen. Voornaamste slachtoffer: de ontwikkelingslanden. Ze zijn het meest kwetsbaar voor de gevolgen en hebben de minste middelen (lees: geen) om weerbaar te worden tegen (nog meer) droogte, hitte, extreme stortbuien en zeespiegelstijging. Na de crises, wacht de ramp.
Staat de adaptatie serieus onder druk, met de mitigatie is het een kwestie van stapjes maken. De doelen staan ferm op papier, de weg ernaar toe is lang en vol obstakels. In deze H2O leest u dat Rijkswaterstaat zandsuppleties langs de kust vanaf 2030 emissieloos wil uitvoeren.
De waterschappen zitten op hetzelfde spoor bij dijkversterkingen. De vraag is nu: hoe ga je met CO2 naar 0? U leest: ‘Slimmer ontwerpen, anders organiseren van het werk en andere brandstoffen. Het telt allemaal op.’
Het zijn kleine stappen.
We zien het ook in andere dossiers. In 2027 moet de glastuinbouw ‘nagenoeg emissieloos’ zijn, geen bestrijdingsmiddelen meer in het oppervlaktewater. Nog zes jaar te gaan. Zijn we er al bijna? H2O ging met controleurs op pad in kassenland van Delfland en u leest: ‘De tijd van bewuste lozingen is zo goed als voorbij. Maar lozingen door onwetendheid, ongelukjes en lekkages komen nog veel voor. Dat is onacceptabel.’
'De kosten zijn hoog en het waterschap kan dit niet blijven betalen. We denken daarom na over aanvullende interventies' - Hoogheemraad Marcel Belt
De waterkwaliteit verbetert, maar het gaat langzaam en om de dalende trend op weg naar 2027 vast te houden moeten forse inspanningen worden gedaan met intensieve meet-, controle-, en voorlichtingsprogramma’s. Dat is dure procesbegeleiding op kosten van de belastingbetaler.
Het gaat allemaal om gedrag en bewustzijn, wordt tussen de kassen opgetekend. Gedragsverandering is een kwestie van lange adem en vraagt om een omzichtige aanpak, want de zorgvuldig opgebouwde samenwerkingsrelatie is zomaar verstoord. Doch, zegt hoogheemraad Marcel Belt: “De kosten zijn hoog en het waterschap kan dit niet blijven betalen. We denken daarom na over aanvullende interventies.”
Kleine stappen, omzichtig zijn, tot uw dienst, maar de tijd dringt: we moeten naar 0.
Bert Westenbrink is hoofdredacteur van H2O media en schrijft het redactioneel in het vakblad
We doen er alles aan via rechtszaken, gesprekken gemeente, overleg ministeries, RIVM, maar het kwartje wil maar niet zakken. De PFAS productie moet per direct stoppen. Elke gram is er een te veel.
Tot mijn grote verdriet heeft de heer Draghi in een op verzoek van de EU voorzitter in een landmark report verkondigt dat de voorgenomen PFAS restrictie moet worden versoepeld https://www.euronews.com/green/2024/09/11/landmark-eu-report-embraces-green-energy-transition-but-advocates-for-softer-rules-on-pfas. Zogenaamd omdat anders de energietransitie wordt belemmerd.
Onacceptabel. In een woord.
Tja. Zo'n simpele maatregel en dan mag het wettelijk niet. Omdat de administraties van Delfland en Dunea niet goed corresponderen. Toch is er minimaal risico op "oneerlijk" want er zijn GEEN huishoudens die GEEN drinkwateraansluiting hebben. En ALS huishoudens zijn aangesloten op het drinkwater, DAN betalen ze daar ook voor. Het enige probleem is dat in oude flatgebouwen er vaak nog 1 watermeter is voor alle bewoners samen. Maar vanuit de doelstelling voor drinkwaterbesparing moeten die huishoudens toch al een eigen (slimme) meter krijgen.
Dus dan denk je dat Dunea en Delfland de handen inéén slaan om de administratie op orde te krijgen. Maar nee, zooo belangrijk is het besparen van drinkwater (en dus minder rioolwater om te zuiveren) nou ook weer niet.