Waterschap Noorderzijlvest is van plan de watersysteembelasting voor huishoudens de komende vier jaar tussen de 25 en 30 procent te verhogen. Tegelijk worden weinig initiatieven genomen om de kosten te drukken. Sterker, het schuldenplafond wordt nóg verder verhoogd, in strijd met het kader dat het bestuur heeft vastgesteld.
Door Bernd de Nijs
Bernd de NijsMorgen vergadert het bestuur van het waterschap Noorderzijlvest over de tarieven voor de komende jaren. Het bestuur weigert echter moeilijke keuzes te maken en schuift problemen voor zich uit. Dit resulteert in een enorme stijging van de tarieven. Huishoudens moeten de komende vier jaar gemiddeld tussen de 25 en 30 procent meer aan waterschapsbelastingen betalen. Boeren zelfs 40 procent meer.
Het waterschap zal de komende jaren miljoenen euro uitgeven aan onder andere versterking van dijken, verbeterde zuivering van het water en maatregelen om de nadelige effecten van klimaatverandering tegen te gaan. Het lijkt erop dat een stijging van de tarieven niet te voorkomen is.
Kostenstijging
Echter, het waterschap neemt weinig initiatieven om de kostenstijging te dempen. Zo worden taken uitgevoerd die niet tot de kerntaken van het waterschap horen, zoals projecten in het buitenland. En is er vreemd genoeg geen initiatief genomen om te onderzoeken of innige samenwerking met naburige waterschappen een optie is. Dit laatste is belangrijk om de hoge overhead van het kleine waterschap omlaag te brengen. Ook meer druk op de NAM, om door gaswinning veroorzaakte schade door hen te laten betalen, is noodzakelijk.
Om grote operaties als dijkversterkingen uit te kunnen voeren leent het waterschap geld. Omdat dit met rente moet worden terugbetaald is het noodzakelijk dat de schuld niet te hoog is. Anders moet elk jaar opnieuw geld worden uitgegeven aan het terugbetalen van schulden in plaats van dat dit aan projecten voor waterveiligheid en natuur ten goede komt. En de rente is nu laag, maar wat gebeurt er als de rente straks gaat stijgen?
Zeer hoog schuldenplafond
Mede daarom heeft het bestuur een aantal jaar geleden besloten een plafond in te stellen van een kwart miljard euro (ter vergelijking: Noorderzijlvest heft in 2020 72 miljoen euro aan belasting). Dit is een zeer hoog plafond, waarbij de lasten te veel naar de toekomstige generatie worden gelegd.
Meer voor de hand liggend zou zijn als het waterschap een plan maakt waarin tot uiting komt hoe de schulden de komende tijd stap voor stap worden verlaagd. Echter, naast de hiervoor vermelde tariefstijgingen, stelt het waterschap voor het door hemzelf vastgelegde plafond te doorbreken en een plafond van 295 miljoen euro in te stellen. Dat is nota bene in strijd met het kader dat het bestuur in juni dit jaar zelf heeft vastgesteld.
Oneerlijk belastingsysteem
Enige jaren geleden heeft het internationale samenwerkingsverband OESO de waterschappen in Nederland onderzocht. Naast veel positieve feedback was er ook een belangrijk kritiekpunt. Het blijkt dat de waterschappen geen eerlijk belastingsysteem hebben: de lasten komen niet terecht bij de veroorzakers. De afgelopen jaren worden steeds meer belastingen opgebracht door huishoudens en woningeigenaren, terwijl (boeren)bedrijven relatief minder betalen.
Op dit moment betalen huishoudens, huurders en woningeigenaren ongeveer 80 procent van alle kosten, terwijl zij hier niet de veroorzaker van zijn. De waterschappen weigeren echter het verouderde belastingstelsel zodanig aan te passen dat het logische en democratische principe waarbij de vervuiler, kostenveroorzaker of degene die profijt heeft, betaalt, voorop komt te staan.
Het is respectloos naar huishoudens, huurders en woningeigenaren dat de waterschappen een eigen onderzoek waarin een eerlijker belastingsysteem wordt voorgesteld naast zich neerleggen. De (gekozen en niet-democratisch gekozen) partijen in het waterschap zouden over hun schaduw heen moeten springen en overgaan tot modernisering van het belastingstelsel. Bovendien heeft de rijksoverheid dan geen reden om de waterschapsbelastingheffing zelf in hand te nemen.
Bernd de Nijs is fractievoorzitter van waterschapspartij Betaalbaar Water
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.