Mopperen is heerlijk. Bijvoorbeeld dat er in de waterwereld eindeloos wordt afgestemd. Het befaamde polderen. Werkverschaffing voor hoger opgeleiden heb ik het wel eens genoemd. Het is verwonderlijk dat uit het onoverzichtelijk oerwoud van overleggen en adviescommissies van het delta-dinges programma af en toe ook nog een besluit valt. Dat daar vervolgens echte acties uit volgen is nog verwonderlijker, en dat er per saldo zelfs doelen worden gehaald is een mirakel.
door Harrie Timmer
Harrie TimmerMaar het gemopper is niet altijd terecht. Er gaat erg veel goed. Dat zie je terug op sociale media. Twitter is de thermometer van het ‘gesundes Volksempfinden’. Veel berichten zijn wat bozig en volgen een vast patroon: er is iets mis en ‘ze’, veelal overheden of instanties, hadden dat moeten voorkomen, want ‘ze’ hadden kunnen weten dat het misging, dat ziet een kind, ik zeg het al jaren, stommerds, etc…
Wij, de lezers van H2O, zijn op watergebied die ‘ze’. En ‘ze’ deden het best goed in de sociale media. Er was bijvoorbeeld een zekere trots dat in Limburg afgelopen zomer een echte ramp is voorkomen. En terecht. Onze complexe samenwerking van taakgerichte uitvoeringsorganisaties, kennisinstituten, overheden en verantwoordelijke bestuurders werkt blijkbaar toch. Het Deltaplan, het Deltaprogramma, Ruimte voor de Rivier inclusief de miljarden van het visionaire Deltafonds. Per saldo doet het wat het moet doen.
Taai en saai, maar het zet uiteindelijk kwalitatief gecertificeerde zoden aan de dijk
Dit is iets om trots op te zijn. Structureel 30 tot 50 jaar vooruitdenken en geld apart zetten om de noodzakelijke investeringen te doen rond klimaatverandering is mondiaal uniek. Gecoördineerd dijken tijdig op hoogte hebben en rivieren verruimen is uniek. Programma’s versnellen als het te langzaam gaat (Crisis- en herstelwet) is uniek. Geruisloos en onzichtbaar wordt Nederland ontzorgd.
Scenario’s over verzilting van de rivieren in 2050 zijn nu al vertaald in projecten. Het drinkwaterbedrijf van Rotterdam past Biesboschbekkens aan om meer en sneller water te kunnen innemen bij een grilligere afvoer van de Maas, en via de slimme ingrepen in het hoofdwatersysteem voorkomen we verzilting van de Lekmonding en het IJsselmeer.
Nog onzichtbaarder zijn de commissies die bijvoorbeeld de NEN 3650/3651 herzien over eisen aan pijpleidingen in waterkeringen. Taai en saai, maar het zet uiteindelijk kwalitatief gecertificeerde zoden aan de dijk. Nuttig en belangrijk. Dat dit structureel goed geregeld is, valt pas op als je in New Orleans na de orkaan Katrina Amerikanen ziet ploeteren met Nederlandstalige dijksterkte-software met een spiekbriefje ernaast. Dat hebben ‘ze’ dan toch maar mooi gedaan. Applausje voor jezelf!
Harrie Timmer is geohydroloog en schrijft een column in het vakblad
MEER COLUMNS VAN HARRIE TIMMER
Een geborgde zetel voor de regenboogforel
Doen is het nieuwe denken
Het parallelle universum van de waterwereld
Nader onderzoek wordt niet aanbevolen
Een wet op de milieudoelen
U drinkt uw eigen gezeik