secundair logo knw 1

De afgelopen maanden werkte ik samen met collega’s aan een boeiend project over klimaatadaptatie en cultureel erfgoed. Een nieuw onderwerp voor mij als natuurwetenschapper. Het is me duidelijk geworden dat cultureel erfgoed een belangrijke rol kan hebben bij adaptatie: het is niet alleen kwetsbaar voor de gevolgen van klimaatverandering, maar ook een waardevolle bron van inspiratie voor adaptatie.


door Marjolijn Haasnoot


Marjolijn Haasnoot 180 vk Marjolijn HaasnootOok cultureel erfgoed zal gevolgen van klimaatverandering ondervinden en dus zullen er adaptatiemaatregelen moeten worden genomen. Het begint bij een goede voorbereiding, met het in kaart brengen van risico’s en erfgoedwaarden en deze te documenteren. Dit biedt een basis voor keuzes en referentie voor later. Bijvoorbeeld door de opname van cultureel erfgoed in de verdringingsreeks van zoetwatervoorziening bij droogte. Ook kan belangrijk archeologisch erfgoed dan prioriteit krijgen om de juiste watercondities te verzorgen.

Aanpassen van het erfgoed zelf, met behoud van erfgoedwaarden, is een andere manier van adaptatie. Bijvoorbeeld kwetsbare beukenlanen door lindelanen te vervangen, of vloedschotten om gebouwen te beschermen, of door belangrijke collecties niet te bewaren in de (overstroombare) kelder.

Cultureel erfgoed is meer dan materieel erfgoed zoals gebouwen, roerend erfgoed (collecties) en cultuurlandschap en historisch groen. Het gaat ook over immaterieel erfgoed zoals tradities, rituelen en cultuur. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de Elfstedentocht, de Nijmeegse vierdaagse, het bloemencorso, of rituelen bij specifieke landschappen. Hoewel niet geheel hetzelfde, is het fíetsen van de Elfstedentocht of het houden van de alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee een vorm van adaptatie, namelijk door het erfgoed aan te passen en te verplaatsen in tijd of locatie. En zo kan het vervroegen van de Nijmeegse vierdaagse risico’s op hitte verkleinen.

Op de langere termijn, vraagt verzilting van kustgebieden wellicht om het bedenken van alternatieven of maken van keuzes van locaties voor behoud. En als eerdergenoemde maatregelen niet voldoende of mogelijk zijn, dan is digitaal beleven of het maken van een replica een optie.

Fíetsen van de Elfstedentocht is een vorm van adaptatie

Erfgoed als inspiratiebron voor adaptatie sluit aan bij wat het klimaatpanel IPCC ‘indigenous’ (oorspronkelijk) en lokale kennis noemt. Een belangrijke bron van inspiratie vanuit erfgoed is immers te vinden in hoe we in het verleden met het water omgingen. ‘Leven met Water’ heet de recent gepubliceerde kaart van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed. De kaart maakt verdwenen en verborgen watersystemen zichtbaar, zoals natuurlijke laagtes, oude waterlopen, rabattenbos en vloeiweides. Zo kan inzicht in het historische landschap gebruik helpen bij oplossingen voor droogte en wateroverlast.

Maar cultureel erfgoed biedt meer. Zoals verhalen over hoe Nederlanders in het verleden omgingen met water. Leven met water hebben we in het verleden ook gedaan. Dat biedt een aanvullend verhaal op ‘de strijd tegen het water’. Denk bijvoorbeeld aan de terpen, waterlinies en het terugtrekken van Schokland, een voormalig eiland in de Zuiderzee. En zo komen we ook tot een bredere set aan verhalen die helpen verbeelding van adaptatie mogelijk te maken. Lotte Jensen, hoogleraar literatuurwetenschappen en filosoof, noemt dat de mental software, naast de hardware van fysieke maatregelen zoals dijken en zoetwatervoorziening.

Klimaatadaptatiebeleid voor cultureel erfgoed staat nog in de kinderschoenen. Cultureel erfgoed is dan ook een nieuw thema in de Nationale Adaptatie Strategie, die in 2026 verschijnt. Erfgoed verdient aandacht bij klimaatadaptatie, zowel om ervoor te zorgen dat cultureel erfgoed niet alleen het verleden vertegenwoordigt, maar ook de sleutel biedt voor een duurzame toekomst.


Marjolijn Haasnoot is onderzoeker klimaatadaptatie bij Deltares en Universiteit Utrecht en schrijft een column in het vakblad. Dit is haar laatste bijdrage.


LEES OOK 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

h2ologoprimair    PODIUM

Podium is een platform voor opinies, blogs en door waterprofessionals geschreven artikelen (Uitgelicht). H2O draagt geen verantwoordelijkheid voor de inhoud van deze bijdragen, maar bepaalt wel of een bijdrage in aanmerking komt voor plaatsing. De artikelen mogen geen commerciële grondslag hebben.

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Goed bezig, Phebe. Ga zo door.
Mark van der Laan Zoekt en gij zult vinden
Goed bezig, Harrie. Blijf vooral columns schrijven.
Het zou natuurlijk ook juist heel fijn zijn voor de natuur als er meer broedplaatsen komen voor insecten. Hebben de vleermuizen en de vogels ook wat te eten.
Lijkt mij toch opvallend dat als het "diepzuigen" gestart wordt de kade onderuit gaat. Daar moet toch een verband zijn. Diep zuigen bij zandwinning gaat er van uit dat zand in diepere lagen gaat "toelopen, vloeien" naar de "zuigmond" van een baggervaartuig onder een natuurlijk flauwe hoek. De hoek is afhankelijk van de waterspanning in de zandlaag,  korrelgrootte en vorm van het zand in de zandlaag. Als het zand zo, via de hellingshoek onder de oever afvloeit en wordt weggezogen ontstaat daar instabiliteit, "bresvloeiing", waardoor het talud wegzakt. Dat is hier waarschijnlijk gebeurt, lijkt me. Is niet de eerste keer dat dat in Nederland gebeurt.  
Het is van belang om onderzoek te doen naar de waterkwaliteit o.a. PFAS-stoffen voordat ergens regenwater of oppervlaktewater via infiltratieputten naar grondwaterlichaam gebracht kan worden. Verslechtering van kwaliteit grondwater voorkomen, door zuivering van het infiltratiewater is veelal noodzakelijk.