Lief water,
door Jessie-Lynn van Egmond
Jessie Lynn van EgmondAls huisgenoten leven we met je samen. Via een ondergronds netwerk stroom je in een gezuiverde staat ons dagelijks bestaan binnen. We drinken je uit de kraan, met jouw plens maken we onze vloeren schoon of trekken we door wat in het riool belandt. Een wirwar aan leidingen is aan ons zicht onttrokken, maar adert onder onze voeten door om je van deur tot deur te brengen.
Wanneer we naar boven kijken, zien we je ook: als bouwsteen van onze befaamde ‘Hollandsche Lucht’. Je breekt zonnestralen om de dramatische contrasten te creëren die de grootste schilders hebben weten te inspireren. Ze legden je met hun kwast op tijdloze doeken vast, nu trotse pronkstukken van onze musea.
We zijn als Nederland volledig door jou ingelijst: een onstuimige Noordzee aan onze kop en in het westen. De mooie Wadden in het noorden, en de grote oostelijke en zuidelijke rivieren die vanuit onze buurlanden onze delta instromen om hun weg naar zee te vinden.
Je draagt al eeuwen onze havens. Nu zijn het tienduizenden containers die dagelijks via de binnenvaart onze monding passeren om goederen van heinde en verre te vervoeren. We zijn het land van zee- en waterhandel en danken hier veel van onze (wel)vaart aan. Via jouw waterwegen verkregen we toegang tot de wereld.
Je hebt je verankerd in onze cultuur: één van overleg, compromissen en gezamenlijke besluitvorming. Polderen is een tweede natuur in het oorsprongsland van de oudste democratische bestuursvorm, het waterschap.
Je leeft in onze taal en spraak: we doen je bij de wijn, we gaan met je stroming mee of er juist tegenin, we dragen je naar de zee, je staat ons tot de lippen of loopt ons juist in de mond.
We vertellen jouw verhalen: de watergeuzen, de Hollandse waterlinie, Hansje Brinker, de Zuiderzee, de schreierstoren en de watersnoodramp. Onze (groot)ouders, juffen en meesters leren ons hoe wij met jou vochten en uiteindelijk met jou samen leefden.
Je hielp ons om gecontroleerd te irrigeren en niet langer aan de grillen van de seizoenen te zijn overgeleverd. Elk stukje fruit en groente wat in onze rijkelijk gevulde schappen ligt heeft zich op een zeker moment door jou weten te voeden.
Je hebt ons wereldberoemd gemaakt: we staan bekend als het land van de waterbouwkundige projecten. De grondleggers van het peil. Het volk dat je heeft gereguleerd en getemd met dijken, dammen en sluizen. Het land van ingenieurs en waterbeheer.
We dachten een tijd dat we jou doorhadden, maar je laat ons toch weer zien dat we niet langer kunnen leunen op de oplossingen van het verleden
Je baart ons nu alleen ook zorgen. Te veel, te weinig, te verontreinigd, te onvoorspelbaar. Je staat in de schijnwerpers en jouw veranderingen houden ons bezig. De kranten zijn gevuld met koppen over droogte, verzilting, het zeeniveau en de nieuwe minuscule, maar hardnekkige vervuilers die je bij je draagt.
We dachten een tijd dat we jou doorhadden, maar je laat ons toch weer zien dat we niet langer kunnen leunen op de oplossingen van het verleden. Je leert ons dat wij, net als jij, flexibel, meegaand en veranderbaar moeten blijven.
Ik hoop dat we ons hierin als watervolk bijtijds kunnen aanpassen, op diezelfde manier die onze geschiedenis zo gekenmerkt heeft. Zodat, wanneer onze paden zich weer kruisen, ons weerzien niet zal voelen als de terugkeer van een oude vijand, maar juist als die van een goede, oude vriend.
Veel liefs,
Jessie-Lynn
Jessie-Lynn van Egmond is water & duurzaamheidsmanager
