secundair logo knw 1

De Argentijnse Upsalagletsjer kalft in rap tempo af (foto: NASA)

De stijging van de zeespiegel is volgens een nieuw Amerikaans onderzoek niet constant, maar neemt elk jaar een beetje toe. Het niveau van de oceanen kan aan het eind van de eeuw met zo’n 65 centimeter zijn gestegen.

Een onderzoeksteam van enkele Amerikaanse universiteiten en de NASA concludeert dit op basis van satellietgegevens van 1992 tot 2014. De zeespiegel is in deze periode met zeven centimeter gestegen, ofwel gemiddeld drie millimeter per jaar. De onderzoekers constateren dat de zeespiegel elk jaar met ongeveer 0,08 millimeter harder stijgt dan het jaar ervoor. Was de jaarlijkse stijging in de negentiger jaren nog 2,5 millimeter, nu is dat 3,4 milimeter. Voorspeld wordt dat de jaarlijkse zeespiegelstijging in 2100 is toegenomen tot tien millimeter of meer. Volgens de onderzoekers is de zeespiegel dan gestegen met 65 centimeter (met een mogelijke afwijking van 12 centimeter naar boven of beneden), vergeleken met 2005.

De versnelling van de zeespiegelstijging komt vooral doordat het ijs in Groenland en Antarctica sneller smelt, zegt onderzoeksleider Steve Nerem van de Universiteit van Colorado. “Hierdoor is de totale stijging van het zeeniveau in 2010 mogelijk verdubbeld ten opzichte van voorspellingen die uitgaan van een constante toename: naar meer dan zestig in plaats van dertig centimeter.” Dit is volgens Nerem vrijwel zeker nog een conservatieve inschatting. “In onze berekening gaan we ervanuit dat het zeeniveau in de toekomst net zoals in de laatste 25 jaar blijft veranderen. Dat is niet waarschijnlijk als we kijken naar de grote veranderingen die tegenwoordig optreden in het ijsoppervlak.”

Volgens de onderzoekers komt de stijging van de zeespiegel met ongeveer 65 centimeter in deze eeuw grofweg overeen met de modelvoorspellingen in het vijfde rapport uit 2014 van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) van de Verenigde Naties. Zij hebben over hun bevindingen een artikel geschreven in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences. De onderzoekers gaan door met het onderzoek. De periode van 25 jaar is in hun ogen net lang genoeg voor een eerste inschatting van de versnelling. Ze verwachten robuustere resultaten wanneer over een langere periode satellietgegevens beschikbaar zijn. Tevens is het de bedoeling om in de toekomst te kijken naar de zeespiegelstijging in specifieke gebieden.

Meer informatie

Artikel over het onderzoek

Vijfde rapport van IPCC

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Wat een apart artikeltje Emile...  nitraat is niet organisch en liever stop ik wat zuurstof in infiltratiewater wanneer ik organische stoffen wil reduceren dan nitraat, dat immers het giftige nitriet kan vormen... de relatie met verbreding van irrigatiemogelijkheden met de aardappelteelt mort je nog maar eens uitleggen.. is toch iets heel anders? Joost
Hoi Marjolijn, bedankt voor je artikel. Het is duidelijk dat waterbeheer complex en uitdagend is, vooral nu klimaatverandering en hoger verbruik hun tol eisen. Gebieden zoals Zuid-Frankrijk en Catalonië staan niet op zichzelf met strenge restricties voor watergebruik.
Een interessant gegeven is dat 80% van ons drinkwater thuis wordt verbruikt. Daar ligt een enorme uitdaging, maar ook een kans om echt verschil te maken. Door slimmer om te gaan met de distributie van water, kunnen we helpen om het verbruik te verminderen zonder dat we daar veel van merken. Dit zou niet alleen helpen om onze waterbronnen te sparen, maar ook de druk op het systeem tijdens droge perioden verlagen.
Dit gaat verder dan alleen maar korter douchen; het gaat om een bewuste verandering in ons dagelijks leven om ervoor te zorgen dat er genoeg water is voor iedereen. Iemand iets gunnen. Beginnen met het nadenken over de oplossingen menukaart ook met water zoals we dat met energie doen - waar kunnen we besparen, hoe kunnen we efficiënter zijn, en hoe kunnen we ons aanpassen aan nieuwe omstandigheden?
Er is geen eenduidige oplossing voor het probleem, en additionele productie levert ons op langere termijn niets op. Misschien is het tijd om deze uitdaging aan te gaan en te kijken naar hoe we thuis ons watergebruik kunnen optimaliseren. 
Op dit moment (24 april 2024) na maandenlange neerslag is alles weer goedgekomen met hoog grondwater. De natuur hersteld zichzelf! Laat je niet beetnemen.
Afbreekbaarheid moet in de toekomst als eerste beoordelingsparameter voor toelating van stoffen worden ingevoerd. Er ontstaan anders onomkeerbare problemen in de toekomst.
In aanvulling hierop: Wij hebben voor terrein- en rivierbeheerders (VNBE) nog meer maatregelen in kaart gebracht om deze problemen te mitigeren (zie ook bijlage):