Ernest de Groot, dagelijks bestuurder en loco-dijkgraaf van waterschap Aa en Maas, heeft de zilveren penning ontvangen van de Unie van waterschappen.
Ernest de GrootDe Groot kreeg de onderscheiding voor het feit dat hij 25 jaar bestuurder is, eerst van waterschap de Aa en later van Aa en Maas, het waterschap dat in 2004 ontstond uit een fusie tussen De Aa en De Maaskant. Op twitter laat de bestuurder uit Uden weten ‘zeer verguld’ te zijn met de penning.
De Groot, binnen Aa en Maas actief voor Water Natuurlijk, is meerdere keren onderscheiden. Zo kreeg hij vorig jaar de koninklijke onderscheiding Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn jarenlange inzet als vrijwilliger, met name op het gebied van de natuur. In 2017 werd hem de Uniepenning van de UvW uitgereikt, voor zijn verdiensten als waterschapsbestuurder.
De Groot was beleidsmedewerker, consultant, adviseur en wethouder van Uden voor het CDA. Hij is opgeleid aan de Wageningen Universiteit in cultuurtechniek en landinrichting.
Mocht het in Juli weer warm en zonnig worden dan zal er een fors escalerend waterprobleem zijn.
De hamvraag die onbeantwoord blijft, is wat de impact is van de restlozing op de doelen van de KRW. Uit de berekeningen van het CBS zou blijken dat stikstof uit rwzi's nog voor 18% bijdraagt aan de totale belasting, en fosfaat nog voor 25% aan de totale belasting. Maar het gaat nog steeds om enorme hoeveelheden: 14,3 miljoen kg N en 1,64 miljoen kg P.
De afname in kg N is veel groter is dan in kg P. De verhouding tussen N en P is verschoven. Met als gevolg dat blauwalgen (die zelf stikstof binden) "in het voordeel zijn" vergeleken met groenalgen, die stikstof uit het oppervlaktewater opnemen. Dertig jaar geleden was er nog veel 'groene soep', inmiddels zijn de drijflagen van blauwalgen een hardnekkig probleem.
Het zou dus zomaar kunnen zijn dat het verwijderen van stikstof nu voldoende is, maar dat de verwijdering van fosfaat nog veel beter moet. Behalve wellicht als de rwzi (bijna) rechtstreeks op zee loost, dan is goed ook goed genoeg.