secundair logo knw 1

Jaap Deurloo heeft de waterschapspenning van de Unie van Waterschappen gekregen als waardering voor zijn inzet als dijkwacht. Deurloo is al 70 jaar actief als dijkwacht.

Het begon met de Watersnoodramp van 1953. Toen hielp Deurloo zijn vader met het dichten van het gat aan de Zeedijk bij Oudenhoorn. Een jaar later bereikte het water van het Haringvliet weer een gevaarlijke hoogte en opnieuw stond Jaap paraat, schrijft het Waterschap Hollandse Delta. “Ik ben opgegroeid met eb en vloed, water zit gewoon in m’n DNA.”

De penning werd hem uitgereikt door dijkgraaf Jan Bonjer van Hollandse Delta. De bestuurder sprak over een bijzonder jubileum. “De waterschapspenning is een blijk van waardering die je dubbel en dwars hebt verdiend. Jij hebt je je hele leven ingezet voor de waterveiligheid in ons gebied. Eigenlijk ben je gewoon een dijkwacht voor het leven.”

Deurloo stelde vast dat de dijkwacht vroeger meer waardering kreeg dan nu. “Toen was het een eer als je werd gevraagd als dijkwacht. Tegenwoordig zeggen ze: wat moet je daar nou nog doen?” En ook al hoefde hij in de afgelopen 70 jaar maar 4 tot 5 keer serieus in actie te komen, het blijft volgens de jubilerende dijkwacht zaak om waakzaam te blijven. “Want anders gaat het gegarandeerd een keer mis.”

 

Jaap Deurloo en dijkgraaf Jan Bonje 900 rJaap Deurloo ontvangt de penning van dijkgraaf Jan Bonjer | Foto Waterschap Hollandse Delta

 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

Laatste reacties op onze artikelen

Zo is 't!
Wat mij betreft, actiever, met rationele argumenten reageren op "Agro-industrie".  
Goed bezig, Phebe. Ga zo door.
Mark van der Laan Zoekt en gij zult vinden
Goed bezig, Harrie. Blijf vooral columns schrijven.
Het zou natuurlijk ook juist heel fijn zijn voor de natuur als er meer broedplaatsen komen voor insecten. Hebben de vleermuizen en de vogels ook wat te eten.
Lijkt mij toch opvallend dat als het "diepzuigen" gestart wordt de kade onderuit gaat. Daar moet toch een verband zijn. Diep zuigen bij zandwinning gaat er van uit dat zand in diepere lagen gaat "toelopen, vloeien" naar de "zuigmond" van een baggervaartuig onder een natuurlijk flauwe hoek. De hoek is afhankelijk van de waterspanning in de zandlaag,  korrelgrootte en vorm van het zand in de zandlaag. Als het zand zo, via de hellingshoek onder de oever afvloeit en wordt weggezogen ontstaat daar instabiliteit, "bresvloeiing", waardoor het talud wegzakt. Dat is hier waarschijnlijk gebeurt, lijkt me. Is niet de eerste keer dat dat in Nederland gebeurt.