De Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) heeft een Vici-beurs toegekend aan Erik van Sebille voor zijn onderzoek naar de ophoping van macroplastics in Noordwest-Europese wateren.
Erik van SebilleErik van Sebille is oceanograaf en klimaatwetenschapper aan de Universiteit Utrecht (UU). Hij onderzoekt hoe oceaanstromingen warmte, voedingsstoffen, organismen en plastic transporteren. Daartoe ontwikkelt hij computermodellen om het transport van 'stuff' door de oceaanstromingen te simuleren.
In het Vici-project ‘Tracing Marine Macroplastics by Unraveling the Ocean’s Multiscale Transport Processes’ werkt hoogleraar Van Sebille met zijn onderzoeksteam aan het ontrafelen en voorspellen van de processen in de oceaan die het transport, fragmentatie en stranding van drijvend macroplastic – plastic objecten groter dan 5 centimeter – beïnvloeden.
“Ik wil de bron van plastic voorwerpen in de oceaan kunnen aanwijzen", zegt de wetenschapper op de site van UU. “De plastic vervuiling in onze oceaan is afschuwelijk, en dit onderzoek gaat ons helpen om het beter te kunnen opruimen. Tegelijkertijd biedt drijvend plastic ons een unieke kans om fundamentele kennis op te doen over de werking van oceaantransportprocessen."
Naast Van Sebille krijgen nog 33 andere onderzoekers een Vici-beurs. Er waren 266 aanvragen ingediend.
In het genoemde Stowa rapport wordt een onderscheid gemaakt naar:
Op basis van de nadere uitwerking kunnen technologen en beleidsmedewerkers van waterschappen een gefundeerde keuze maken voor een natuurlijk systeem, afhankelijk van de specifieke situatie op een RWZI en de gekozen opties:
A. Toepassing van een enkel systeem als ‘stand alone’ techniek als uitbreiding van de RWZI, voor upgrading van het effluent (afloop nabezinktank).
B. Als inpassing in een integraal natuurlijk systeem wat naast effluentbehandeling ook recht doet aan de omgeving en waarbij functies zoals het creëren van natuurlijk, levend water, effluentbuffering, recreatie en natuur gecombineerd worden.
De Waterharmonica's nemen de meeste ruimte in, zeker omdat voor een goede verwijdering van medicijnen laag tot zeer lage belaste Waterharmonica's nodig zijn (zie ook Stowa 2013-07). Dus een hydraulische belasting van zeker niet meer dan 0,05 m/dag. Ofwel een ruimte beslag van 2,5 tot 3,75 m2 per inwoner.
Het totale debiet aan gezuiverd afvalwater in Nederland is ca. 2.000.000 m3 per jaar (CBS, data 2020). Dit zou dan neerkomen op een totaal netto ruimte beslag van 4.000 ha in heel Nederland. Zeg 5.000 tot maximaal 10.000 ha. Dit lijkt veel, maar het is wel met gestapelde belangen en mogelijkheden. Stel 25 cm waterberging: 10.000.000 waterberging, stel dat een kwart van de Waterharmonica's als KRW-waardig wordt beschouwd (is best wel reëel): 500 tot 1.000 ha.... En dan nog recreatie, natuur, CO2-vastlegging, stikstofrechten? Vrienden maken, bufferzones rond de rwzi's. Een voorbeeld van een zoektocht, uitgevoerd door het Wetterskip Fryslân: http://www.waterharmonica.nl/reports/LW289-47_005-rapd02-waterharmonica.pdf. Op weg naar 2027?
Ruud Kampf
Rekel/water
Dus bij hoogheemraadschap Delfland kies je een partij. Vervolgens hebben een paar partijen meer zetels dan andere. Daarna wordt er een Bestuursakkoord getekend door alle partijen, waar ook de minder grote (verliezende) partijen zeggenschap in hebben? Er staat ook: "De gezamenlijk gekozen hoogheemraden vertegenwoordigen in het dagelijks bestuur alle fracties". Wat betekent het dan om een fractie te vertegenwoordigen in de praktijk?
In het geval van hoogheemraadschap Delfland is stemmen op een partij dus niet super zinvol, omdat daarna toch met alle andere partijen wordt samengewerkt om tot een Bestuursakkoord te komen. Grote partijen hebben dan niet meer te bepalen dan kleine partijen?