Marleen van Rijswick, hoogleraar Europees en nationaal waterrecht aan de Universiteit Utrecht, is onderscheiden met de Honorary Fellowship van KWR Water Research Institute. Ze krijgt de onderscheiding voor haar inzet voor fundamenteel recht op water.
Marleen van RijswickVan Rijswick kreeg de kristallen plaquette horend bij de fellowship, uitgereikt tijdens een bijeenkomst bij KWR in Nieuwegein. Het onderzoeksinstituut prees de toegankelijke wijze waarop zij zich uitspreekt over het fundamentele recht op water. “Daarnaast laat Van Rijswick zien wat het verbindend vermogen is van wet- en regelgeving, wat hard nodig is om de stap naar een gezond en duurzaam water- en bodemsysteem te maken.”
Van Rijswick, die al ruim 10 jaar samenwerkt met KWR, staat aan het hoofd van het Utrecht Centre for Water, Oceans and Sustainability Law, verbonden aan de Universiteit Utrecht. Dit centrum richt zijn onderzoek op water en duurzaamheidsvraagstukken in binnen- en buitenland.
In reactie op haar onderscheiding zegt de laureate onder meer: “Wanneer je het hebt over de rol van het recht bij het beschermen van water, zie je dat mensen daar soms nerveus van worden. Dat komt omdat het recht in de discussie rond waterbescherming vaak gaat over belemmeringen. Gaat Nederland bijvoorbeeld op slot vanwege de Kaderrichtlijn Water? Of komen er rechtszaken? Dat is niet waarover het zou moeten gaan. We moeten praten over waarom het belangrijk is dat we onze bronnen beschermen. Daar hebben overheden en drinkwaterbedrijven verantwoordelijkheden in. Vervolgens zijn er juridische instrumenten, bedoeld om in te zetten ten behoeve van het algemeen belang.”
De vraag is of dat dan komt door alleen de waterkwaliteit of dat het komt omdat we, bijvoorbeeld, gewoon gruwelijk dicht bevolkt zijn en ik al heel wat weilanden en dergelijke omgezet heb zien worden in woningen.
Mijn idee is overigens niet om te infiltreren in bestaande vennen - dat zou inderdaad de ecologie van die vennen veranderen – maar in aangelegde plassen (met een oppervlak minder dan 0,1 procent van de Veluwe). Die vallen droog, enkele dagen nadat infiltratie stopt. Infiltratieplassen hebben landschappelijk gezien wellicht wat waarde (als je saai naaldbos daarvoor kapt), aangaande natuur is die inderdaad beperkt.
Zeg 10 jaar geleden al waarschuwde ik dat we in 2027 in Nederland nooit de KRW doelen gaan halen. Ik betreur het ten zeerste dat ik gelijk ga krijgen. Ik voorspel nu dat we in 2030 met de mond vol tanden staan als Brussel ons vraagt wat onze plannen/maatregelen zijn om de Veluwe natuur en biodiversiteit te herstellen. Zonder fors ingrijpen in de waterbalans van het Veluwemassief gaan we verdroging echt niet bestrijden en zullen beken en sprengen niet structureel meer water voeren. Dat geef ik je op een briefje.