Kerusha Lutchmiah, afvalwaterdeskundige bij Royal HaskoningDHV, heeft de publieksprijs gewonnen bij de verkiezing van de Prins Friso Ingenieursprijs 2023. Jacquelien Scherpen, hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen, is door de vakjury verkozen tot Ingenieur van het Jaar 2023.
Jacqueline ScherpenDe jury prijst Scherpen voor haar ‘veelzijdigheid die ze koppelt aan inhoudelijke diepgang’. Ze werkt onder meer aan samenwerkende robots en aan elektriciteitsnetwerken die zelfstandig bepalen waar de stroom wanneer naar toe moet.
Lutchmiah was de favoriet van het publiek. Zij is bij ingenieursbureau Royal HaskoningDHV deskundige op 
Kerusha Lutchmiahhet gebied van afvalwater. De afgelopen jaren werkte zij aan het monitoren van covid-19 in rioolwater, een nieuwe manier om de verspreiding van de virusziekte in de gaten te houden.
De derde finalist was Simone de Rijke, adviseur kunstwerken en teamleider parametrisch ontwerp bij ingenieurs- en adviesbureau Antea Group. Zij ontwikkelt digitale tools die betere ontwerpen mogelijk maken in de bouw en civiele techniek.
De Prins Friso Ingenieursprijs werd voor de negende keer uitgereikt. Voor de prijs komen ingenieurs in aanmerking die zich in hun werk onderscheiden in de vier competenties: expertise, innoverend vermogen, ondernemerschap en maatschappelijke impact. De verkiezing is een initiatief van het Koninklijk Instituut Van Ingenieurs (KIVI), de beroepsvereniging van ingenieurs in Nederland.
In het genoemde Stowa rapport wordt een onderscheid gemaakt naar:
Op basis van de nadere uitwerking kunnen technologen en beleidsmedewerkers van waterschappen een gefundeerde keuze maken voor een natuurlijk systeem, afhankelijk van de specifieke situatie op een RWZI en de gekozen opties:
A. Toepassing van een enkel systeem als ‘stand alone’ techniek als uitbreiding van de RWZI, voor upgrading van het effluent (afloop nabezinktank).
B. Als inpassing in een integraal natuurlijk systeem wat naast effluentbehandeling ook recht doet aan de omgeving en waarbij functies zoals het creëren van natuurlijk, levend water, effluentbuffering, recreatie en natuur gecombineerd worden.
De Waterharmonica's nemen de meeste ruimte in, zeker omdat voor een goede verwijdering van medicijnen laag tot zeer lage belaste Waterharmonica's nodig zijn (zie ook Stowa 2013-07). Dus een hydraulische belasting van zeker niet meer dan 0,05 m/dag. Ofwel een ruimte beslag van 2,5 tot 3,75 m2 per inwoner.
Het totale debiet aan gezuiverd afvalwater in Nederland is ca. 2.000.000 m3 per jaar (CBS, data 2020). Dit zou dan neerkomen op een totaal netto ruimte beslag van 4.000 ha in heel Nederland. Zeg 5.000 tot maximaal 10.000 ha. Dit lijkt veel, maar het is wel met gestapelde belangen en mogelijkheden. Stel 25 cm waterberging: 10.000.000 waterberging, stel dat een kwart van de Waterharmonica's als KRW-waardig wordt beschouwd (is best wel reëel): 500 tot 1.000 ha.... En dan nog recreatie, natuur, CO2-vastlegging, stikstofrechten? Vrienden maken, bufferzones rond de rwzi's. Een voorbeeld van een zoektocht, uitgevoerd door het Wetterskip Fryslân: http://www.waterharmonica.nl/reports/LW289-47_005-rapd02-waterharmonica.pdf. Op weg naar 2027?
Ruud Kampf
Rekel/water
Dus bij hoogheemraadschap Delfland kies je een partij. Vervolgens hebben een paar partijen meer zetels dan andere. Daarna wordt er een Bestuursakkoord getekend door alle partijen, waar ook de minder grote (verliezende) partijen zeggenschap in hebben? Er staat ook: "De gezamenlijk gekozen hoogheemraden vertegenwoordigen in het dagelijks bestuur alle fracties". Wat betekent het dan om een fractie te vertegenwoordigen in de praktijk?
In het geval van hoogheemraadschap Delfland is stemmen op een partij dus niet super zinvol, omdat daarna toch met alle andere partijen wordt samengewerkt om tot een Bestuursakkoord te komen. Grote partijen hebben dan niet meer te bepalen dan kleine partijen?