Monique Bekkenutte is de nieuwe voorzitter van Wetskills Water Challenge. Ze volgt Jaap Feil op. Nieuw in het bestuur is Marco Schouten.
Monique BekkenutteIn het bestuur van de Stichting Wetskills schuift Bekkenutte een stoel op, ze was secretaris. De directeur van het Koninklijk Nederlands Waternetwerk wil Wetskills de komende tijd verder professionaliseren en de verbinding met andere organisaties binnen en buiten de watersector versterken.
Marco SchoutenMarco Schouten is per 1 maart toegetreden tot het bestuur. Hij is directeur van Vitens Evides International en de Stichting Water for Life en brengt voor Wetskills een relevant internationaal netwerk mee.
Wetskills organiseert challenges waar studenten en jonge professionals uit de hele wereld aan meedoen. In een programma van twee weken werken ze in teams aan oplossingen van water gerelateerde vraagstukken, die door bedrijven en organisaties zijn ingebracht. De opzet is dat het winnende idee wordt uitgewerkt. Sinds 2010 zijn meer dan 30 challenges over de hele wereld gehouden.
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.