Rob van den Haak is overleden. De ingenieur is bekend geworden met de Haakse Zeedijk die hij bedacht als tweede kustlijn van ‘Vlaanderen tot Den Helder’ om Nederland te beschermen tegen de zeespiegelstijging.
Rob van den HaakVan den Haak is 15 jaar pleitbezorger geweest van de dijk in zee, die door Rijkswaterstaat in 2012 werd afgewezen als ‘te duur, maatschappelijk onacceptabel met te veel technische onzekerheden’. Later kwam het idee van een dijk in zee weer in beeld, door onder meer klimaatwetenschapper Wouter van Dieren, die vorig jaar pleitte voor een dijk in zee voor de Noordzeekust.
Van den Haak zag in de drie kilometer brede dijk de ‘duurzame klimaatbestendige totaaloplossing’ voor de zeespiegelstijging. In een bijdrage voor H2O schreef hij vorig jaar met Dick Butijn: “De Haakse Zeedijk is een lange, brede en sterke dijk, 25 km in zee, die voor de huidige kust een aantal opslagbekkens omsluit, waarin het huidig peil rond 0 NAP gehandhaafd blijft. In de bekkens stromen de grote rivieren uit. Hoe groter het bergingsvermogen, des te beter kunnen calamiteiten worden opgevangen.”
Willie Wortel
De ingenieur presenteerde de dijk in zee in 2004 op de Noordzeedagen in Egmond. Hij bedacht de kering samen met Pieter Stokman. In een gesprek met dagblad de Telegraaf zei de toen 75-jarige Van den Haak: "Ik ben eigenlijk altijd een Willie Wortel geweest. Zo ontwikkelde ik diverse soorten ankers, waaronder het grootste anker voor de offshore ooit gemaakt. Nog steeds ben ik met nieuwe vindingen op mijn vakgebied bezig."
Over de Haakse zeedijk zei Van den Haak tegen de landelijke krant: "De Haakse Zeedijk volgt de historische kustlijn van Nederland maar dan 25 kilometer meer naar het westen. Als deze oorspronkelijk natuurlijke lijn hersteld is, zal de zee haar zelf in stand houden door op natuurlijke wijze de vooroever te boetseren. De bestaande zeewering gaat als slaperdijk fungeren. Onderhoud aan de kustlijn door middel van zandsuppletie kan eenvoudig en goedkoop gebeuren met zand dat vlak achter de dijk wordt opgezogen."
Noodzakelijke ingreep
Na de presentatie in 2004 bleef Van den Haak de zeedijk promoten als noodzakelijk ingreep. Hij schatte de totale investering voor de nieuwe kustlijn op maximaal 40 miljard euro in 35 jaar.
In zijn bedrage voor H2O schreef hij vorig jaar: “De Haakse Zeedijk biedt voldoende rivierwaterberging, beschermt de kust, gaat de verzilting tegen, handhaaft de huidige infrastructuur, schept veilige binnenkustvaart, biedt het vrachtverkeer nieuwe doorvoerroutes, kan met containertransferia de achterliggende havencomplexen logistiek gericht voorzien en geeft ruimte aan tal van infrastructuur, energie-, natuur- en recreatiefuncties.”
Rob van den Haak is op 4 augustus op 90-jarige leeftijd overleden.
MEER INFORMATIE
Dijk in zee, een tweede kustlijn
In het genoemde Stowa rapport wordt een onderscheid gemaakt naar:
Op basis van de nadere uitwerking kunnen technologen en beleidsmedewerkers van waterschappen een gefundeerde keuze maken voor een natuurlijk systeem, afhankelijk van de specifieke situatie op een RWZI en de gekozen opties:
A. Toepassing van een enkel systeem als ‘stand alone’ techniek als uitbreiding van de RWZI, voor upgrading van het effluent (afloop nabezinktank).
B. Als inpassing in een integraal natuurlijk systeem wat naast effluentbehandeling ook recht doet aan de omgeving en waarbij functies zoals het creëren van natuurlijk, levend water, effluentbuffering, recreatie en natuur gecombineerd worden.
De Waterharmonica's nemen de meeste ruimte in, zeker omdat voor een goede verwijdering van medicijnen laag tot zeer lage belaste Waterharmonica's nodig zijn (zie ook Stowa 2013-07). Dus een hydraulische belasting van zeker niet meer dan 0,05 m/dag. Ofwel een ruimte beslag van 2,5 tot 3,75 m2 per inwoner.
Het totale debiet aan gezuiverd afvalwater in Nederland is ca. 2.000.000 m3 per jaar (CBS, data 2020). Dit zou dan neerkomen op een totaal netto ruimte beslag van 4.000 ha in heel Nederland. Zeg 5.000 tot maximaal 10.000 ha. Dit lijkt veel, maar het is wel met gestapelde belangen en mogelijkheden. Stel 25 cm waterberging: 10.000.000 waterberging, stel dat een kwart van de Waterharmonica's als KRW-waardig wordt beschouwd (is best wel reëel): 500 tot 1.000 ha.... En dan nog recreatie, natuur, CO2-vastlegging, stikstofrechten? Vrienden maken, bufferzones rond de rwzi's. Een voorbeeld van een zoektocht, uitgevoerd door het Wetterskip Fryslân: http://www.waterharmonica.nl/reports/LW289-47_005-rapd02-waterharmonica.pdf. Op weg naar 2027?
Ruud Kampf
Rekel/water
Dus bij hoogheemraadschap Delfland kies je een partij. Vervolgens hebben een paar partijen meer zetels dan andere. Daarna wordt er een Bestuursakkoord getekend door alle partijen, waar ook de minder grote (verliezende) partijen zeggenschap in hebben? Er staat ook: "De gezamenlijk gekozen hoogheemraden vertegenwoordigen in het dagelijks bestuur alle fracties". Wat betekent het dan om een fractie te vertegenwoordigen in de praktijk?
In het geval van hoogheemraadschap Delfland is stemmen op een partij dus niet super zinvol, omdat daarna toch met alle andere partijen wordt samengewerkt om tot een Bestuursakkoord te komen. Grote partijen hebben dan niet meer te bepalen dan kleine partijen?