Erik van Sebille is aan de Universiteit Utrecht benoemd tot hoogleraar Oceanografie & Public Engagement. Van Sebille is oceanograaf en klimaatwetenschapper.
Erik van SebilleDe leerstoel is een gedeelde positie van twee onderzoeksinstituten van de Universiteit Utrecht: het Instituut voor Marien en Atmosferisch Onderzoek Utrecht (IMAU) en het Freudenthal Instituut (FI). Het professoraat is het eerste in Nederland dat klimaatonderzoek, oceanografie en publieksbetrokkenheid combineert, aldus de universiteit.
Om wetenschap beter te verbinden met de samenleving zet de Universiteit Utrecht sterk in op Open Science. Een van de sporen binnen dat programma is public engagement: het betrekken van het grote publiek bij de wetenschap.
"We kunnen de klimaatcrisis alleen aanpakken als we de klimaatgeletterdheid van het publiek vergroten", zegt Van Sebille op de site van de universiteit. "Met mijn onderzoek wil ik daar een bijdrage aan leveren. De oceaan spreekt tot de verbeelding. Daarom is het een uitstekend ingangspunt om mensen te betrekken bij onderzoek naar klimaat en duurzaamheid."
De thema’s klimaatonderzoek, oceanografie en publieksbetrokkenheid gaan bijzonder goed samen, aldus Van Sebille. "De oceaan is een prachtige manier om een breder publiek te interesseren voor klimaat en duurzaamheid. Oceanen zijn spannend. Iedereen heeft wel een intuïtief idee of gevoel bij oceanen, maar de meeste mensen zijn nog nooit verder dan een paar honderd meter uit de kust daadwerkelijk op of in de oceaan geweest. Er is nog zoveel meer te ontdekken!"
De vraag is of dat dan komt door alleen de waterkwaliteit of dat het komt omdat we, bijvoorbeeld, gewoon gruwelijk dicht bevolkt zijn en ik al heel wat weilanden en dergelijke omgezet heb zien worden in woningen.
Mijn idee is overigens niet om te infiltreren in bestaande vennen - dat zou inderdaad de ecologie van die vennen veranderen – maar in aangelegde plassen (met een oppervlak minder dan 0,1 procent van de Veluwe). Die vallen droog, enkele dagen nadat infiltratie stopt. Infiltratieplassen hebben landschappelijk gezien wellicht wat waarde (als je saai naaldbos daarvoor kapt), aangaande natuur is die inderdaad beperkt.
Zeg 10 jaar geleden al waarschuwde ik dat we in 2027 in Nederland nooit de KRW doelen gaan halen. Ik betreur het ten zeerste dat ik gelijk ga krijgen. Ik voorspel nu dat we in 2030 met de mond vol tanden staan als Brussel ons vraagt wat onze plannen/maatregelen zijn om de Veluwe natuur en biodiversiteit te herstellen. Zonder fors ingrijpen in de waterbalans van het Veluwemassief gaan we verdroging echt niet bestrijden en zullen beken en sprengen niet structureel meer water voeren. Dat geef ik je op een briefje.