De Zweedse aardwetenschapper en duurzaamheidsexpert Johan Rockström ontvangt het eredoctoraat van de Universiteit van Amsterdam (UvA). De onderzoeker krijgt het eredoctoraat voor zijn onderzoek naar planetaire grenzen (‘planetary boundaries’). Die hebben onder meer betrekking op de zoetwatervooraad.
Johan Rockström Rockström (1965) verwierf grote bekendheid met een publicatie in Nature (uit 2009), die onder zijn leiding tot stand kwam. Hierin werden negen ‘planetary boundaries’ vastgesteld waarbinnen de mens moet blijven om duurzaam gebruik te kunnen blijven maken van de hulpbronnen van de aarde. Daarbij keken de onderzoekers naast de zoetwatervoorraad ook naar de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer en het verlies aan biodiversiteit.
In 2015 publiceerde de onderzoeksgroep een update waarin de negen planetaire grenzen op regionaal niveau werden uitgewerkt.
Drie jaar later bracht Rockström samen met collega’s een paper uit, waarin ze het maximum van 2 graden Celsius temperatuurstijging uit het klimaatakkoord van Parijs bekritiseren. Zelfs als we binnen die grens blijven kunnen klimatologische processen ervoor zorgen dat het broeikaseffect op aarde blijft voortduren, stelde de onderzoeksgroep.
Het eredoctoraat wordt uitgereikt tijdens de Dies Natalis van de UvA op 8 januari 2020.
Mocht het in Juli weer warm en zonnig worden dan zal er een fors escalerend waterprobleem zijn.
De hamvraag die onbeantwoord blijft, is wat de impact is van de restlozing op de doelen van de KRW. Uit de berekeningen van het CBS zou blijken dat stikstof uit rwzi's nog voor 18% bijdraagt aan de totale belasting, en fosfaat nog voor 25% aan de totale belasting. Maar het gaat nog steeds om enorme hoeveelheden: 14,3 miljoen kg N en 1,64 miljoen kg P.
De afname in kg N is veel groter is dan in kg P. De verhouding tussen N en P is verschoven. Met als gevolg dat blauwalgen (die zelf stikstof binden) "in het voordeel zijn" vergeleken met groenalgen, die stikstof uit het oppervlaktewater opnemen. Dertig jaar geleden was er nog veel 'groene soep', inmiddels zijn de drijflagen van blauwalgen een hardnekkig probleem.
Het zou dus zomaar kunnen zijn dat het verwijderen van stikstof nu voldoende is, maar dat de verwijdering van fosfaat nog veel beter moet. Behalve wellicht als de rwzi (bijna) rechtstreeks op zee loost, dan is goed ook goed genoeg.
Enerzijds tijdens werkzaamheden, maar anderzijds ook na de werkzaamheden.
Een waterbos zal zeker invloed hebben op het gedrag van golven?
Is daar bij ontwerp, de vorm waarin het wordt aangelegd rekening mee te houden?
Er zijn liefhebbers van vlak water en liefhebbers van mooie golven.
In de huidige zoneringen (o.a. diep / ondiep) konden verschillende liefhebbers terecht op het Wolderwijd.