Deltacommissaris Wim Kuijken is herbenoemd voor een periode van zeven jaar. Hij gaat plannen maken voor de droge periodes die komen.
Op 1 februari gaat zijn herbenoeming in. Kuijken trad in 2010 aan als regeringscommissaris voor het Deltaprogramma. Dat was toen een nieuwe functie onder de politieke verantwoordelijkheid van de minister van Infrastructuur en Milieu. Kuijken stelt elk jaar het nationale Deltaprogramma op en bewaakt de voortgang.
Hij verklaart ‘verheugd en vereerd’ met zijn nieuwe termijn te zijn. “Sinds 2010 werken we met veel mensen en organisaties aan de waterveiligheid, de zoetwaterbeschikbaarheid en een klimaatbestendige ruimtelijke inrichting, ook voor de lange termijn. Gelet op de klimaatverandering is dit een existentiële opgave voor ons land. Dit belangrijke werk zal ik met veel energie ook in deze nieuwe periode met de hele deltacommunity voortzetten. Samen werken we aan het veilig en leefbaar houden van Nederland.”
In een interview met het NRC naar aanleiding van zijn herbenoeming omschreef Kuijken zichzelf als de choreograaf van het Deltapogramma. “Iemand die net genoeg te zeggen heeft waardoor het een mooie voorstelling wordt.” Op de vraag wat hij de komende zeven jaar gaat doen, kwam het antwoord: “We maken plannen voor de watervoorziening in de droge periodes die komen. Dat we de komende twintig of dertig jaar meer water vasthouden voor als het nodig is. We krijgen ook overlast door clusterbuien, hoosbuien en hitte die ’s nachts ontstaat in steden als het langer ruim 20 graden is.”
In het genoemde Stowa rapport wordt een onderscheid gemaakt naar:
Op basis van de nadere uitwerking kunnen technologen en beleidsmedewerkers van waterschappen een gefundeerde keuze maken voor een natuurlijk systeem, afhankelijk van de specifieke situatie op een RWZI en de gekozen opties:
A. Toepassing van een enkel systeem als ‘stand alone’ techniek als uitbreiding van de RWZI, voor upgrading van het effluent (afloop nabezinktank).
B. Als inpassing in een integraal natuurlijk systeem wat naast effluentbehandeling ook recht doet aan de omgeving en waarbij functies zoals het creëren van natuurlijk, levend water, effluentbuffering, recreatie en natuur gecombineerd worden.
De Waterharmonica's nemen de meeste ruimte in, zeker omdat voor een goede verwijdering van medicijnen laag tot zeer lage belaste Waterharmonica's nodig zijn (zie ook Stowa 2013-07). Dus een hydraulische belasting van zeker niet meer dan 0,05 m/dag. Ofwel een ruimte beslag van 2,5 tot 3,75 m2 per inwoner.
Het totale debiet aan gezuiverd afvalwater in Nederland is ca. 2.000.000 m3 per jaar (CBS, data 2020). Dit zou dan neerkomen op een totaal netto ruimte beslag van 4.000 ha in heel Nederland. Zeg 5.000 tot maximaal 10.000 ha. Dit lijkt veel, maar het is wel met gestapelde belangen en mogelijkheden. Stel 25 cm waterberging: 10.000.000 waterberging, stel dat een kwart van de Waterharmonica's als KRW-waardig wordt beschouwd (is best wel reëel): 500 tot 1.000 ha.... En dan nog recreatie, natuur, CO2-vastlegging, stikstofrechten? Vrienden maken, bufferzones rond de rwzi's. Een voorbeeld van een zoektocht, uitgevoerd door het Wetterskip Fryslân: http://www.waterharmonica.nl/reports/LW289-47_005-rapd02-waterharmonica.pdf. Op weg naar 2027?
Ruud Kampf
Rekel/water