secundair logo knw 1

Een interdisciplinaire groep wetenschappers onderzocht in welke mate waterkwaliteitsbeheer kan bijdragen aan het beperken van toekomstige waterschaarste in het stroomgebied van de Parelrivier in China. De onderzoekers concluderen dat een kosteneffectieve waterkwaliteitsaanpak de waterschaarste kan halveren.

Waterschaarste is wereldwijd een groot probleem. Meer dan de helft van de wereldbevolking leeft namelijk in gebieden waar water beperkt aanwezig is of te vervuild om te gebruiken. “In de wetenschap onderscheiden we schaarste in kwantitatieve zin, dus een gebrek aan water, en anderzijds een gebrek aan schoon water”, zegt Maryna Strokal, Associate professor aan de WUR.

Maryna StrokalMaryna StrokalVolgens Strokal wordt bij schaarste vaak gekeken naar de kwantitatieve schaarste. Voor dit onderzoek hebben hebben de wetenschappers zich gericht op de schaarste die ontstaat als er niet genoeg water van voldoende waterkwaliteit aanwezig is. “Dat daar grote winst te behalen zou zijn, was al wel duidelijk. Wij hebben nu becijferd dat een waterkwaliteitsaanpak ook economisch gunstig kan en duidelijk positieve effecten behoudt.”

In het artikel ‘Water quality management could halve future water scarcity cost-effectively in the Pearl River Basin’, onlangs gepubliceerd in Nature, schrijven Strokal en haar mede-onderzoekers dat de toekomstige waterschaarste gehalveerd kan worden. “We hebben dat berekend door te werken met een echt interdisciplinair team met een echt interdisciplinaire aanpak.”

Daarmee bedoelt Strokal dat gewerkt is met een model waarin verschillende methodieken zijn verwerkt. Zo werd er naast waterkwaliteitsindicatoren ook gekeken naar hydrologische en socio-economische aspecten, de invloed van klimaatverandering en de biochemische processen in de rivier.

“Eerst stelden we vast dat de toekomstige waterschaarste bij onveranderd beleid met een factor vier zal groeien door klimaatverandering en de menselijke reactie daarop”, legt Strokal uit. “Als je die schaarste wil beperken, kun je kiezen voor een kwantitatieve aanpak, maar dat is heel duur. Maatregelen om de waterkwaliteit te verbeteren en zo het reservoir aan beschikbaar water te vergroten, zijn veel goedkoper.”

Strokal en haar collega’s richtten zich met name op het deels vervangen van kunstmest door natuurlijke mest. “Daar is al enorme winst mee te behalen. Het is ook goedkoper voor de boeren, die daardoor meer ruimte overhouden om te investeren. We vermoeden ook dat er positieve neveneffecten zijn. Zo komt er minder plastic en antibiotica in de rivier als er minder kunstmest wordt gebruikt.”

In de toekomst hoopt Strokal haar onderzoek uit te breiden door ook andere vervuilende stoffen in haar modellen te verwerken. “Ook willen we nog kijken naar nature based solutions en waterkwaliteit. Maar dit resultaat blijft staan. Het loont om in plaats van naar kwantiteit te kijken naar waterkwaliteit. En dat geldt niet alleen voor dit Chinese stroomgebied. Dezelfde lessen zijn te trekken voor andere stroomgebieden die te maken hebben met vervuiling, schaarste en intensieve landbouw.”

 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.
  • Je reactie is nog niet geplaatst. We checken hem eerst.
    H. Laros · 7 months ago
    Kijk dat is onderzoek met resultaat. Is het mogelijk dit naar de EU cie-leden te sturen die besluiten over toepassing drijfmest en Renure ipv Kunstmest -N. Toch flikken ze het om de norm voor Kunstmest- N hoog te houden. In Nederland is in vele onderzoeken en metingen aangetoond dat in de derogatiegebieden de NO3 gehalten veel lager zijn dan de de norm EN lager dan in niet derogatie gebieden!
(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte mevr. Sien Kok,
alles is onlosmakelijk atomair verbonden binnen relativiteit van tijd/ruimte en eenheid geest stof, telen zonder chemie, inschakelen industrie en prive personen telt allemaal, maar denk ook even aan satellieten met hun negatieve effect op klimaat, 24/7. U geeft oude wetmatigheden een nieuw jasje. Succes, Jan Kalverdijk
Interessant. Hoe staat het met de PFAS-hoeveelheden die bij Chemelot in de Maas worden geloosd, wordt hier wel op gehandhaafd? 
Niet zo vreemd dat van die akker- en weidevogelsoorten de populaties teruglopen . Dat kan je zo hebben als je het vol zet met zonnepanelen en windturbines (birdblenders).
Dit heb ik ook nodig. Wij maken van slootmaaisel, een nieuw product, Wortelbeton, voor waterschap Rijnland. Artificiële Rietzudde, voor KRW- doelen. We hebben nog een toepassing van Wortelbeton en dat is veen maken. Daarmee werken we samen met gem Amsterdam en Waternet/AGV en VIP_NL. 
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
@Almer BolmanEens Almer, de laatste twee kalenderjaren waren uitzonderlijk, extreem nat. En enkele jaren daarvoor extreem droog. Het lijkt er echter op dat wateroverlast eerder een reden is om in actie te komen dan droogte. De flanken van de Veluwe (en de beken aldaar) reageren zeer snel op natte en droge perioden omdat -zoals je weet - de reservoircoëfficiënt daar gering is. Daarom is mijn plan om juist niet op de flanken - dat heeft geen zin - maar op de hoge delen (daar is de genoemde coëfficiënt groot en de grondwaterstand diep) de grondwateraanvulling te vergroten, ofwel door vermindering van de verdamping ofwel door gecontroleerde (!) infiltratie van perfect voorgezuiverd rivierwater. Het doel is te bereiken dat beken en sprengen weer hóger op het massief ontspringen en langer water voeren. Dat zal een enorme boost geven aan natuur en biodiversiteit. Het kwelwater naar de beken is overigens geen infiltratiewater, het is en blijft geïnfiltreerd regenwater. Als we in hoge delen van de Veluwe water infiltreren, kiest dat een diepe, uitermate lange, langzame weg naar de randen van de Veluwe waar het pas na eeuwen - misschien zelfs millennia - opkwelt.
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.