secundair logo knw 1

Aangenaam vertoeven in de Cattenbroekerplas I foto: Edo de Roo / Wikimedia Commons

In Nederland is het water van 74 procent van de zwemplekken van uitstekende kwaliteit. Bij nog eens 21 procent van de locaties is de score goed of voldoende. Toch doen de meeste Europese landen het beter.

Wie dol is op zwemmen in bijvoorbeeld de zee of een meer, treft in Cyprus bijna altijd heel schoon water aan. Daarna volgen Oostenrijk, Malta, Griekenland en Kroatië. Dit blijkt uit de jaarlijkse inventarisatie van de zwemwaterkwaliteit door het Europees Milieuagentschap (EEA). Nederland is pas op de 21e plaats terug te vinden.

Alle EU-lidstaten plus Albanië en Zwitserland hanteren de zwemwaterrichtlijn van de EU. De kwaliteit van zwemwater wordt beoordeeld als uitstekend, goed, voldoende of slecht. Dat gebeurt aan de hand van het gehalte aan gedetecteerde fecale bacteriën. Van de 724 Nederlandse zwemplekken die in 2019 zijn beoordeeld, bleken 74,2 procent van uitstekende en 15,5 procent van goede kwaliteit te zijn. Nog eens 5,2 procent scoort een voldoende.

Onvoldoende voor 24 zwemplekken
Er zijn in Nederland 24 locaties (3,3 procent) waar de zwemwaterkwaliteit niet aan de minimumeisen van de EU voldoet. Slechts vier landen halen hierbij een hoger percentage. Bij een slechte beoordeling is actie noodzakelijk, zoals het verbieden of afraden van baden en het treffen van passende corrigerende maatregelen.

In Europa heeft het water van 85 procent van de zwemlocaties een uitstekend kwaliteitsniveau; dat is zo’n 11 procent meer dan in Nederland. Op 95 procent van de plekken is de kwaliteit in ieder geval aanvaardbaar. Slechts 1,3 procent is onder de maat. Wat overblijft, kon vorig jaar niet worden gecontroleerd. De waterkwaliteit is bij badplaatsen aan de kust over het algemeen beter dan bij binnenwateren. Dit geldt ook voor ons land.

Waterkwaliteit aanzienlijk verbeterd
Volgens het Europees Milieuagentschap is de zwemwaterkwaliteit in Europa er aanzienlijk op vooruitgegaan sinds de inwerkingtreding van de zwemwaterrichtlijn veertig jaar geleden, in combinatie met andere EU-milieuwetgeving. Vergeleken met vroeger komt er aanzienlijk minder onbehandeld of gedeeltelijk gezuiverd stedelijk en industrieel afvalwater terecht in zwemwater. De Europese Commissie start een evaluatie van de richtlijn om te analyseren wat gewerkt heeft en wat niet. Op basis daarvan besluit de Commissie of aanvullende initiatieven nodig zijn.

Virginijus Sinkevičius, de Europese commissaris voor Milieu, Oceanen en Visserij, zegt daarover: “Schoon zwemwater wordt meestal gezien als vanzelfsprekend, maar het is eigenlijk een van de Europese successen die we samen hebben bereikt. Heel wat mensen hebben hier jaren hard aan gewerkt. Het verslag van dit jaar bevestigt eens te meer dat de Europese burgers kunnen blijven genieten van de zeer hoge kwaliteitsnormen voor de Europese zwemwateren en dat alles in het werk moet worden gesteld om op deze weg voort te gaan.”

 

Uitstekend zwemwater in EUWat was in 2019 het percentage van de zwemplekken waar het water van uitstekende kwaliteit is? Dit wordt weergegeven voor de Europese landen waarvoor de EU-richtlijn geldt I Bron: EEA

 

MEER INFORMATIE
Overzicht van resultaten
Toelichting door EEA
Rapporten voor alle landen

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Afbreekbaarheid moet in de toekomst als eerste beoordelingsparameter voor toelating van stoffen worden ingevoerd. Er ontstaan anders onomkeerbare problemen in de toekomst.
In aanvulling hierop: Wij hebben voor terrein- en rivierbeheerders (VNBE) nog meer maatregelen in kaart gebracht om deze problemen te mitigeren (zie ook bijlage):
 
@Hans MiddendorpHoi Hans, beetje makkelijke reactie van het waterschap ('eerst moeten de waterbedrijven wat doen, tot die tijd kunnen wij niks doen'). De Waprog plaatste in 1986, in één jaar tijd, meer dan 100.000 watermeters bij gezinnen thuis. Dat kostte toen maar 150 gulden (!) per watermeter. Als de waterpartners echt zouden willen samenwerken, kan dit zo zijn opgelost. Dus ja, bureaucratie zegeviert. Niet iets om trots op te zijn.
@Gert Timmerman Eens. We moeten met al ons water zuinig omgaan (en het niet verontreinigen) zeker met zoet grondwater en met drinkwater.