De komende jaren wordt 2.000 hectare nieuwe natuur gecreëerd in het Zuidelijk Westerkwartier, in de provincie Groningen. Dat gebeurt in elf deelgebieden. Drie deelgebieden worden ook ingericht om bij extreme regenval water te kunnen bergen.
Dit staat in de conceptplannen die de Gebiedscommissie Zuidelijk Westerkwartier vorige week presenteerde. De plannen voor de waterbergingen maken deel uit van het project 'Droge Voeten 2050', een samenwerkingsverband waarin de noordelijke provincies en de waterschappen maatregelen nemen om de wateroverlast tot 2050 te kunnen tegengaan.
De combinatie van de aanleg van de waterbeheergebieden en de nieuwe natuur, zorgt volgens een woordvoerder van Waterschap Noorderzijlvest voor een win-winsituatie. "De aanleg van de nieuwe natuur maakt het Westerkwartier nog aantrekkelijker om te wonen en te ondernemen. Als overheden hoeven we nu niet twee maal achter elkaar in het gebied aan het werk, kunnen samen werkzaamheden uitvoeren en de contacten met de inwoners coördineren. Dat geeft minder overlast voor het gebied."
De gebieden De Dijken/Bakkerom, De Drie Polders en beeksysteem Dwarsdiep zijn aangewezen als locatie voor waterberging. Bij hoog water kan laatstgenoemde beek de lagergelegen graslanden overstromen. De Dijken en De Drie Polders zijn polders waar tijdelijk extra water kan worden ingelaten. "Door deze drie waterbeheergebieden, in combinatie met de uitbreiding van gemaal H.D. Louwes, zorgen we de komende jaren voor droge voeten in ons waterschapsbeheergebied."
De uiteindelijke beslissing over de voorstellen van de Gebiedscommissie is aan de provincie Groningen en het waterschap Noorderzijlvest. Naar verwachting zal de aanleg van de natuurgebieden in 2019 van start gaan. Er wordt begonnen met de inrichting van de waterbergingsgebieden.
Meer informatie over de gebiedsinrichting van het Zuidelijk Westerkwartier leest u hier
In het genoemde Stowa rapport wordt een onderscheid gemaakt naar:
Op basis van de nadere uitwerking kunnen technologen en beleidsmedewerkers van waterschappen een gefundeerde keuze maken voor een natuurlijk systeem, afhankelijk van de specifieke situatie op een RWZI en de gekozen opties:
A. Toepassing van een enkel systeem als ‘stand alone’ techniek als uitbreiding van de RWZI, voor upgrading van het effluent (afloop nabezinktank).
B. Als inpassing in een integraal natuurlijk systeem wat naast effluentbehandeling ook recht doet aan de omgeving en waarbij functies zoals het creëren van natuurlijk, levend water, effluentbuffering, recreatie en natuur gecombineerd worden.
De Waterharmonica's nemen de meeste ruimte in, zeker omdat voor een goede verwijdering van medicijnen laag tot zeer lage belaste Waterharmonica's nodig zijn (zie ook Stowa 2013-07). Dus een hydraulische belasting van zeker niet meer dan 0,05 m/dag. Ofwel een ruimte beslag van 2,5 tot 3,75 m2 per inwoner.
Het totale debiet aan gezuiverd afvalwater in Nederland is ca. 2.000.000 m3 per jaar (CBS, data 2020). Dit zou dan neerkomen op een totaal netto ruimte beslag van 4.000 ha in heel Nederland. Zeg 5.000 tot maximaal 10.000 ha. Dit lijkt veel, maar het is wel met gestapelde belangen en mogelijkheden. Stel 25 cm waterberging: 10.000.000 waterberging, stel dat een kwart van de Waterharmonica's als KRW-waardig wordt beschouwd (is best wel reëel): 500 tot 1.000 ha.... En dan nog recreatie, natuur, CO2-vastlegging, stikstofrechten? Vrienden maken, bufferzones rond de rwzi's. Een voorbeeld van een zoektocht, uitgevoerd door het Wetterskip Fryslân: http://www.waterharmonica.nl/reports/LW289-47_005-rapd02-waterharmonica.pdf. Op weg naar 2027?
Ruud Kampf
Rekel/water