Na verschillende niet succesvolle pogingen om zeegras aan te planten in de Nederlandse Waddenzee, lijkt een nieuwe proef nu wel te slagen. Het zeegras verspreidt zich tot buiten het proefvlak bij het onbewoonde eiland Griend.
In de Duitse en de Deense Waddenzee zijn grote velden met zeegras te vinden. In de westelijke, Nederlandse, Waddenzee zijn zulke gebieden er niet. Al langer zijn wetenschappers en de beheerders van de Waddenzee op zoek naar manieren om de zeegrasvelden te herstellen. Dit omdat zeegrasvelden een positieve bijdrage aan de biodiversiteit leveren. Ze bieden een ander soort habitat dan kale wadplaten en dus meer kansen aan diverse soorten vissen en slakken.
Proef
In opdracht van Natuurmonumenten loopt nu een proef met het inplanten van zeegras bij het eiland Griend, tussen Harlingen en Vlieland en Terschelling. De proef lijkt een succes. Het nieuw geplante zeegrasveld meet 170 hectare. Tegen Omrop Fryslan zei Laura Govers van de Rijksuniversiteit Groningen, coördinator van het project: "Het veld breidt zich nu uit. Ook buiten onze proefplotjes. En dat is een fantastische ontwikkeling. We willen nu kijken of het zich nu ook zelf in stand kan houden zonder dat we extra inzaaien. De helft van de planten staat nu nog in onze proefvlakken."
Veelbelovend
“Het is een veelbelovend resultaat,” zegt ook onderzoeker Eelke Folmer van EcoSpace. Hij was vorig jaar betrokken bij een onderzoek om geschikte habitat voor zeegras in de westelijke Waddenzee te identificeren. Uit dat onderzoek kwam naar voren dat er in het Nederlandse deel van de Waddenzee minder gebieden geschikt zijn voor zeegras dan verder oostelijk. De golfwerking in het westen van de zee is namelijk sterker.
Nog open vragen
De locatie bij Griend bleek een geschikte plek om zeegras in te zaaien. “Het is ontzettend mooi nieuws dat dit nu gelukt is en dat de plant voortvarend groeit,” zegt Folmer. Hij wijst er wel op dat nog lang niet alle vragen over de groei van zeegras in de Waddenzee beantwoord zijn. “Bij deze proef is het zaad ingespoten in de bodem. De vraag is nu wat er met het natuurlijk geproduceerde zaad gebeurt. Komt er voldoende zaad in geschikt habitat terecht en wat gebeurt er als het in de winter gaat stormen en het sediment in beweging komt? De hoop is natuurlijk dat er voldoende zaad overblijft om een natuurlijke populatie zeegras in stand te houden. Kortom: we moeten niet te vroeg juichen, maar het is een mooie stap.”
LEES OOK:
Bericht Omrop Fryslan: Experiment succesvol: zeegrasveld bij Griend nu al 170 hectare groot
Bericht H2O: Zeegras herstelt licht in Europa maar niet in Nederland
Bericht H2O: Minder gebieden in Waddenzee geschikt voor zeegras dan gedacht