Na verschillende niet succesvolle pogingen om zeegras aan te planten in de Nederlandse Waddenzee, lijkt een nieuwe proef nu wel te slagen. Het zeegras verspreidt zich tot buiten het proefvlak bij het onbewoonde eiland Griend.
In de Duitse en de Deense Waddenzee zijn grote velden met zeegras te vinden. In de westelijke, Nederlandse, Waddenzee zijn zulke gebieden er niet. Al langer zijn wetenschappers en de beheerders van de Waddenzee op zoek naar manieren om de zeegrasvelden te herstellen. Dit omdat zeegrasvelden een positieve bijdrage aan de biodiversiteit leveren. Ze bieden een ander soort habitat dan kale wadplaten en dus meer kansen aan diverse soorten vissen en slakken.
Proef
In opdracht van Natuurmonumenten loopt nu een proef met het inplanten van zeegras bij het eiland Griend, tussen Harlingen en Vlieland en Terschelling. De proef lijkt een succes. Het nieuw geplante zeegrasveld meet 170 hectare. Tegen Omrop Fryslan zei Laura Govers van de Rijksuniversiteit Groningen, coördinator van het project: "Het veld breidt zich nu uit. Ook buiten onze proefplotjes. En dat is een fantastische ontwikkeling. We willen nu kijken of het zich nu ook zelf in stand kan houden zonder dat we extra inzaaien. De helft van de planten staat nu nog in onze proefvlakken."
Veelbelovend
“Het is een veelbelovend resultaat,” zegt ook onderzoeker Eelke Folmer van EcoSpace. Hij was vorig jaar betrokken bij een onderzoek om geschikte habitat voor zeegras in de westelijke Waddenzee te identificeren. Uit dat onderzoek kwam naar voren dat er in het Nederlandse deel van de Waddenzee minder gebieden geschikt zijn voor zeegras dan verder oostelijk. De golfwerking in het westen van de zee is namelijk sterker.
Nog open vragen
De locatie bij Griend bleek een geschikte plek om zeegras in te zaaien. “Het is ontzettend mooi nieuws dat dit nu gelukt is en dat de plant voortvarend groeit,” zegt Folmer. Hij wijst er wel op dat nog lang niet alle vragen over de groei van zeegras in de Waddenzee beantwoord zijn. “Bij deze proef is het zaad ingespoten in de bodem. De vraag is nu wat er met het natuurlijk geproduceerde zaad gebeurt. Komt er voldoende zaad in geschikt habitat terecht en wat gebeurt er als het in de winter gaat stormen en het sediment in beweging komt? De hoop is natuurlijk dat er voldoende zaad overblijft om een natuurlijke populatie zeegras in stand te houden. Kortom: we moeten niet te vroeg juichen, maar het is een mooie stap.”
LEES OOK:
Bericht Omrop Fryslan: Experiment succesvol: zeegrasveld bij Griend nu al 170 hectare groot
Bericht H2O: Zeegras herstelt licht in Europa maar niet in Nederland
Bericht H2O: Minder gebieden in Waddenzee geschikt voor zeegras dan gedacht
Een interessant gegeven is dat 80% van ons drinkwater thuis wordt verbruikt. Daar ligt een enorme uitdaging, maar ook een kans om echt verschil te maken. Door slimmer om te gaan met de distributie van water, kunnen we helpen om het verbruik te verminderen zonder dat we daar veel van merken. Dit zou niet alleen helpen om onze waterbronnen te sparen, maar ook de druk op het systeem tijdens droge perioden verlagen.
Dit gaat verder dan alleen maar korter douchen; het gaat om een bewuste verandering in ons dagelijks leven om ervoor te zorgen dat er genoeg water is voor iedereen. Iemand iets gunnen. Beginnen met het nadenken over de oplossingen menukaart ook met water zoals we dat met energie doen - waar kunnen we besparen, hoe kunnen we efficiënter zijn, en hoe kunnen we ons aanpassen aan nieuwe omstandigheden?
Er is geen eenduidige oplossing voor het probleem, en additionele productie levert ons op langere termijn niets op. Misschien is het tijd om deze uitdaging aan te gaan en te kijken naar hoe we thuis ons watergebruik kunnen optimaliseren.