secundair logo knw 1

Dode Zee | Foto Dave Herring Unsplash

De grootste meren en waterreservoirs in de wereld verliezen veel water. Dat is voor meren grotendeels toe te schrijven aan de opwarming van het klimaat, toenemende verdamping en menselijk watergebruik. Waterreservoirs verliezen opslagcapaciteit door met name sedimentatie.

Dat schrijven onderzoekers in een artikel dat is gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Science. De onderzoekers analyseerden de 1.972 grootste meren ter wereld aan de hand van satellietwaarnemingen, klimaatmodellen en hydrologische modellen. “Meer dan de helft van de grote meren kende een aanzienlijk waterverlies”, aldus het onderzoek.

In de onderzoeksperiode nam het watervolume jaarlijks af met 21,5 gigaton, wat cumulatief neerkomt op 602,28 km3 volumeverlies. Dat is gelijk aan het totale waterverbruik in de VS in 2015, aldus de onderzoekers.

De onderzoekers stelden ook vast dat er meren zijn die meer water bevatten; ruwweg een kwart (24 procent) van de grote meren kende een aanzienlijke waterwinst in de onderzoeksperiode. Die waren vooral te vinden in gebieden waar dammen werden gebouwd en in afgelegen of dunbevolkte regio's, zoals het Binnen-Tibetaanse Plateau en de noordelijke Grote Vlakten van Noord-Amerika.

Het verlies aan watervolume in de meren doet zich voor in het westen van Centraal-Azië, het Midden-Oosten, het westen van India, het oosten van China, Noord- en Oost-Europa, Oceanië, de Verenigde Staten, het noorden van Canada, zuidelijk Afrika en het grootste deel van Zuid-Amerika.

"Onze bevindingen komen in grote lijnen overeen met bestaande studies over de menselijke invloed op het Aralmeer", de Dode Zee en het Urmia-meer, schrijven de onderzoekers. Maar nieuw is dat dat ook geldt voor andere grote meren, zoals het Saltonmeer in Californië en het Mar Chiquita-meer in Argentinië.

De onderzoekers schatten dat ruwweg een kwart van de wereldbevolking in stroomgebieden met waterverliezende meren wonen, gelijkelijk verdeeld over droge en vochtige gebieden. In deze regio’s is sprake van zoetwaterafname, aantasting van het milieu en vermindering van de energie uit waterkracht. Dat onderstreept, aldus de onderzoekers, het belang van beter waterbeheer.

Effectieve inspanningen voor waterbehoud kunnen bijdragen aan herstel van de wateropslag, zoals blijkt uit het succes van het herstel van het Sevanmeer door de invoering van waterbeschermingswetten in Armenië, aldus het onderzoek.

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Afbreekbaarheid moet in de toekomst als eerste beoordelingsparameter voor toelating van stoffen worden ingevoerd. Er ontstaan anders onomkeerbare problemen in de toekomst.
In aanvulling hierop: Wij hebben voor terrein- en rivierbeheerders (VNBE) nog meer maatregelen in kaart gebracht om deze problemen te mitigeren (zie ook bijlage):
 
@Hans MiddendorpHoi Hans, beetje makkelijke reactie van het waterschap ('eerst moeten de waterbedrijven wat doen, tot die tijd kunnen wij niks doen'). De Waprog plaatste in 1986, in één jaar tijd, meer dan 100.000 watermeters bij gezinnen thuis. Dat kostte toen maar 150 gulden (!) per watermeter. Als de waterpartners echt zouden willen samenwerken, kan dit zo zijn opgelost. Dus ja, bureaucratie zegeviert. Niet iets om trots op te zijn.
@Gert Timmerman Eens. We moeten met al ons water zuinig omgaan (en het niet verontreinigen) zeker met zoet grondwater en met drinkwater.