De verwachte effecten op de waterkwaliteit zijn minimaal als de bufferzones rondom Natura 2000-gebieden worden verkleind. Dat schrijft minister Barry Madlener van Infrastructuur en Waterstaat in antwoord op Kamervragen van Mpanzu Bamenga. Het Kamerlid voor D66 wil weten wat de gevolgen voor de waterkwaliteit zijn als de bufferzones worden verkleind van 250 naar 100 meter, zoals Madlener wil.
De minister kondigde de aanpassing in september aan. Het gaat om bufferzones rondom stikstofgevoelige Natura-2000 gebieden. Met ingang van 1 januari 2025 worden ze verkleind naar 100 meter. Dat is, zo liet de bewindsman weten, in lijn met het hoofdlijnenakkoord van de coalitiepartijen PVV, VVD, NSC en BBB die het kabinet hebben gevormd.
De zones zijn ingesteld met het doel om de depositie van stikstof op natuurgebieden te verlagen, schrijft de minister. Bij de onderbouwing van de omvang van de zones is dan ook niet specifiek gekeken naar het effect op de waterkwaliteit. "Ook liggen de derogatievrije zones niet altijd langs waterlopen. Er is lang niet altijd oppervlaktewater aanwezig in of nabij Natura-2000 gebieden.”
In de zones, die dienen als overgangsgebieden tussen intensief gebruikte landbouwgronden en kwetsbare natuurgebieden, geldt met ingang van dit jaar een gebruiksnorm van 170 kg stikstof in dierlijke mest per hectare. “De totale gebruiksnorm voor stikstof, dus dierlijke mest aangevuld met kunstmest en andere meststoffen, blijft ongewijzigd. Omdat vooral de totale gebruiksnorm voor stikstof (en de momenten waarop dit wordt aangewend) relevant is voor de kwaliteit van grond- en oppervlaktewater, is de verwachting dat het effect van het verkleinen van de bufferzone minimaal is. Dit betreft een inschatting op basis van ‘expert judgement’”, schrijft de minister.
Het is wel zo, aldus de bewindsman, dat een deel van de stikstofdepositie via de lucht ook het water belast en te verwachten is dat die depositie afneemt bij een lager gebruik van dierlijke mest. Deze vervuiling via de lucht is overigens gering in vergelijking met de af- en uitspoeling van stikstof naar het water.
LEES OOK
H2O Actueel: Toestroomgebieden KRW-waterlichamen basis voor 'Nutriënten Verontreinigde-gebieden'
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.