secundair logo knw 1

Foto: Marianne Cornelissen-Kuyt / Wikimedia Commons

De Europese Unie heeft een miljoenensubsidie toegekend aan het grote project Water Mining, dat onder leiding staat van de TU Delft. Hierin worden nieuwe manieren onderzocht om nutriënten, mineralen, energie en water terug te winnen uit industrieel en stedelijk afval- en zeewater. In vijf landen waaronder Nederland komen er demonstratie-installaties.

Het project Water Mining gaat in september van start. Hiervoor is een publiek-privaat consortium gevormd, dat bestaat uit 38 onderzoeksinstellingen en bedrijven en nog vier andere partijen uit twaalf landen. Zij richten zich op praktische innovaties waarmee conventionele methoden voor de behandeling van afval- en zeewater kunnen worden omgevormd tot processen voor het terugwinnen van stoffen. Dit bevordert de overgang naar een circulaire economie. De projectleiding is in handen van de Technische Universiteit Delft.

De Europese Unie investeert 17 miljoen euro in het project. Hiervoor heeft de Europese Commissie nu de ‘grant agreement’ ondertekend. In dit contract staan de financiële en juridische voorwaarden waaraan de subsidieontvangers moeten voldoen.

 

-advertentie-

 

 

Met het geld zullen onder meer faciliteiten in Cyprus, Italië, Nederland, Portugal en Spanje worden gebouwd. Deze zijn bedoeld voor de demonstratie van nieuwe efficiënte manieren om nutriënten, mineralen, energie en water terug te winnen uit industrieel en stedelijk afvalwater en zeewater. In de installaties worden enkele innovatieve technologieën geïntegreerd, die door deelnemende organisaties zijn ontwikkeld bij eerdere door de EU gefinancierde projecten.

Patricia OsseweijerPatricia Osseweijer

De maatschappelijke inbedding van technologische innovaties is een belangrijk element van het project Water Mining. Patricia Osseweijer, hoogleraar Biotechnology and Society aan de TU Delft en coördinator van het project, licht toe: “We zijn van plan om meer dan 24 workshops te organiseren met deskundigen, beleidsmakers, industrie, civiele gemeenschappen en publiek om de innovaties te laten zien en de implicaties ervan te bespreken, zoals de ecologische voetafdruk, lokale veranderingen en gevolgen.”

Hun input wordt gebruikt voor de verbetering van de innovaties en de invoering hiervan in de samenleving, aldus Osseweijer. “Ik kijk echt uit naar dit proces.” Het publiek wordt erbij betrokken via wetenschapsmusea en Living Labs in heel Europa. Daarvoor wordt augmented reality ingezet.

Om nieuwe technologie voor de behandeling en ontzilting van afval- en zeewater in te voeren, zijn nieuwe regels en businessmodellen nodig. De projectdeelnemers gaan beleids- en verdienmodellen ontwikkelen in samenwerking met industrie, stadsbesturen en regionale waterorganisaties.

MEER INFORMATIE
TU Delft over het project 

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

In aanvulling hierop: Wij hebben voor terrein- en rivierbeheerders (VNBE) nog meer maatregelen in kaart gebracht om deze problemen te mitigeren (zie ook bijlage):
 
@Hans MiddendorpHoi Hans, beetje makkelijke reactie van het waterschap ('eerst moeten de waterbedrijven wat doen, tot die tijd kunnen wij niks doen'). De Waprog plaatste in 1986, in één jaar tijd, meer dan 100.000 watermeters bij gezinnen thuis. Dat kostte toen maar 150 gulden (!) per watermeter. Als de waterpartners echt zouden willen samenwerken, kan dit zo zijn opgelost. Dus ja, bureaucratie zegeviert. Niet iets om trots op te zijn.
@Gert Timmerman Eens. We moeten met al ons water zuinig omgaan (en het niet verontreinigen) zeker met zoet grondwater en met drinkwater.
@JanEens Jan, maar mijn opiniestuk gaat over hoe slimme bemetering en beprijzing het waterverbruik van huishoudens beïnvloeden. Dat er geen BOL is voor grootverbruik, helpt bedrijven inderdaad niet om slim met water om te gaan.