De afgelopen twintig jaar is de concentratie van medicijnen in zoetwater wereldwijd flink toegenomen. Dit blijkt uit onderzoek van de Radboud Universiteit. “Op sommige plekken is de concentratie zo hoog dat er een risico op schadelijke effecten is. We zullen veel meer moeten gaan meten.”
Rik OldenkampDe Nijmeegse wetenschappers onderzochten de concentratie van twee middelen: carbamazepine (een medicijn tegen bijvoorbeeld epilepsie) en het antibioticum ciprofloxacine. “Over het gebruik van deze medicijnen was relatief veel informatie beschikbaar en beide zijn ecologisch relevant. Ze hebben gevolgen voor aquatische organismen,” vertelt Rik Oldenkamp. Over dit onderzoek publiceerde Oldenkamp onlangs het artikel Aquatic risks from human pharmaceuticals, in het tijdschrift Environmental Research Letters.
Fijnmazige modellen
De onderzoekers ontwikkelden een model om wereldwijd te kunnen voorspellen hoe hoog de concentratie van de medicijnresten in het water is. Voor Europa en Nederland zijn er al fijnmazige modellen beschikbaar. Dat geldt niet voor gebieden waarover minder data beschikbaar zijn, met name ontwikkelingslanden en zich ontwikkelende landen.
“Door socio-economische en demografische ontwikkelingen te vergelijken, konden we inschatten hoe hoog het medicijngebruik in een bepaalde regio zal zijn. Dat hebben we vervolgens afgezet tegen informatie over hydrologische omstandigheden. Uiteraard is zo’n werkwijze niet zonder onzekerheden, maar het levert een betrouwbare schatting op.”
De milieurisico’s van carbamazepine en ciprofloxacine bleken in 2015 10 tot 20 keer hoger te liggen dan in 1995. “Met historische informatie over de afgelopen 20 jaar hebben we, met terugwerkende kracht, de ontwikkeling over de afgelopen 20 jaar berekend. Deze berekening bevestigd een trend die we al vermoeden: het ligt natuurlijk in de lijn der verwachting dat het medicijngebruik stijgt in landen die zich economisch aan het ontwikkelen zijn. Tegelijkertijd ligt het milieurisico nu hoger dan algemeen werd aangenomen.”
Toxisch niveau
Vooral het toegenomen gebruik van ciprofloxacine verhoogt de risico’s wereldwijd. De concentraties van dit antibioticum hebben volgens Oldenkamp een toxisch niveau bereikt. “Daarmee hebben ze schadelijke effecten op bacteriën in het water, die vervolgens weer een belangrijke rol spelen in verschillende voedselkringlopen. Ook kunnen antibiotica een negatieve invloed hebben op de effectiviteit van de bacteriën die in waterzuiveringen wordt gebruikt.”.
Het onderzoek laat volgens Oldenkamp zien dat er veel behoefte is aan nieuwe meetgegevens. “Ons model laat een zorgwekkende trend zien. Pas als we op lokaal niveau echt gaan meten, weten we hoe groot de risico’s precies zijn en welke maatregelen er vervolgens genomen moeten worden.”
MEER INFORMATIE
Aquatic risks from human pharmaceuticals – modelling temporal trends of carbamazepine and ciprofloxacin at the global scale.
De vraag is of dat dan komt door alleen de waterkwaliteit of dat het komt omdat we, bijvoorbeeld, gewoon gruwelijk dicht bevolkt zijn en ik al heel wat weilanden en dergelijke omgezet heb zien worden in woningen.
Mijn idee is overigens niet om te infiltreren in bestaande vennen - dat zou inderdaad de ecologie van die vennen veranderen – maar in aangelegde plassen (met een oppervlak minder dan 0,1 procent van de Veluwe). Die vallen droog, enkele dagen nadat infiltratie stopt. Infiltratieplassen hebben landschappelijk gezien wellicht wat waarde (als je saai naaldbos daarvoor kapt), aangaande natuur is die inderdaad beperkt.
Zeg 10 jaar geleden al waarschuwde ik dat we in 2027 in Nederland nooit de KRW doelen gaan halen. Ik betreur het ten zeerste dat ik gelijk ga krijgen. Ik voorspel nu dat we in 2030 met de mond vol tanden staan als Brussel ons vraagt wat onze plannen/maatregelen zijn om de Veluwe natuur en biodiversiteit te herstellen. Zonder fors ingrijpen in de waterbalans van het Veluwemassief gaan we verdroging echt niet bestrijden en zullen beken en sprengen niet structureel meer water voeren. Dat geef ik je op een briefje.