secundair logo knw 1

Foto: Tim Marshall / Unsplash

Het blijkt mogelijk om met anammox-bacteriën elektriciteit uit afvalwater te produceren. Daarvoor is een procedé ontwikkeld in een internationaal onderzoek, waarbij de Radboud Universiteit betrokken is. De stip op de horizon is een grootschalige toepassing.

De in Nederland ontwikkelde anammox-techniek wordt steeds vaker toegepast bij waterzuivering, omdat hiermee op een efficiënte en duurzame wijze schadelijk ammonium uit afvalwater kan worden gehaald. Anammox staat voor anaerobe ammoniumoxidatie. Bacteriën zetten ammonium om in stikstofgas zonder zuurstof te gebruiken. Microbiologen van de Nijmeegse Radboud Universiteit hebben nu samen met onderzoekers uit Saudi-Arabië en de Verenigde Staten aangetoond, dat anammox-bacteriën ook kunnen worden ‘verleid’ tot het opwekken van stroom uit afvalwater.

Dat gebeurt door de bacteriën te laten groeien op elektroden in afwezigheid van nitriet. Wanneer zij ammonium afbreken, komen er normaal gesproken elektronen vrij. De anammox-bacteriën gebruiken die daarna om nitriet af te breken. De onderzoekers hebben langzaam de hoeveelheid nitriet verminderd. Hierdoor werden de anammox-bacteriën gedwongen om de elektronen uit ammonium op een andere manier kwijt te raken, vertelt Mike Jetten, hoogleraar Ecologische Microbiologie aan de Radboud Universiteit.

Mike JettenMike Jetten

“We konden met speciale metalen elektrodes de vrijgekomen elektronen opvangen in een minireactor en die vervolgens door een stroomdraad laten lopen. En inderdaad: we zagen de stroommeter op een gegeven moment uitschieten.” Van harte werken de bacteriën niet mee aan deze reactie. Ammonium wordt slechts op een vijfde van de snelheid omgezet, vergeleken met de normale situatie waarbij nitriet aanwezig is. “En zodra er nitriet aanwezig is, gebruikt de bacterie dat ook nog eens veel liever”, aldus Jetten op de eigen site.

De vraag is: wordt deze reactie ook in de natuur uitgevoerd, bijvoorbeeld op de zeebodem? Jetten gaat dat samen met professor Caroline Slomp van Universiteit Utrecht onderzoeken. “Misschien zijn er op deze plekken ook wel andere organismen te vinden, die deze reactie nog veel beter kunnen.” Verder bekijken zij hoe de reactie precies mogelijk is. Voordat sprake kan zijn van een grootschalige toepassing, is nog meer onderzoek nodig.

 

MEER INFORMATIE
Artikel in Nature Communications
Bericht van Radboud Universiteit

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Afbreekbaarheid moet in de toekomst als eerste beoordelingsparameter voor toelating van stoffen worden ingevoerd. Er ontstaan anders onomkeerbare problemen in de toekomst.
In aanvulling hierop: Wij hebben voor terrein- en rivierbeheerders (VNBE) nog meer maatregelen in kaart gebracht om deze problemen te mitigeren (zie ook bijlage):
 
@Hans MiddendorpHoi Hans, beetje makkelijke reactie van het waterschap ('eerst moeten de waterbedrijven wat doen, tot die tijd kunnen wij niks doen'). De Waprog plaatste in 1986, in één jaar tijd, meer dan 100.000 watermeters bij gezinnen thuis. Dat kostte toen maar 150 gulden (!) per watermeter. Als de waterpartners echt zouden willen samenwerken, kan dit zo zijn opgelost. Dus ja, bureaucratie zegeviert. Niet iets om trots op te zijn.
@Gert Timmerman Eens. We moeten met al ons water zuinig omgaan (en het niet verontreinigen) zeker met zoet grondwater en met drinkwater.