In een Leidse kunstgalerie is de kunstinstallatie ‘Dorst’ te bewonderen. Het kunstwerk over de (on)beschikbaarheid van drinkwater is een creatie van Anika van de Wijngaard en Jos Agasi. ‘De bijdrage van kunstenaars kan zorgen voor een ander gesprek’.
De galerie is gevestigd in een oude school. Stel je een schoollokaal voor van zes bij zes meter met hoge plafonds. Het is er een beetje donker. Tussen smalle stellingen zijn draden gespannen, waaraan stroken papier zijn bevestigd. Op de stroken zijn poëtische flarden tekst te lezen.
Jos AgasiDe teksten zijn op het papier gedrukt in grote stempelletters en zijn niet altijd eenvoudig te lezen, omdat ze zijn besproeid met water en daardoor eerst uitgelopen en daarna weer opgedroogd.
“Kunstproject Dorst is eigenlijk een soort van vervolg op het eerdere kunstproject Vloed”, legt Jos Agasi uit. “Vloed was een initiatief van Anika en ging over de relatie van de mens met de zee. Als journalist is Anika veel bezig met taal. Daar gaat ze mee door als ze haar artikelen of columns af heeft. Dan noteert ze invallen op papiertjes. Die poëzie wordt nu voor het eerst publiek gemaakt in dit kunstproject.”
Agasi stempelde de tekstregels op behandeld papier, bespoot ze vervolgens met water en liet de grote stroken vervolgens weer opdrogen. “Wie door de gangetjes van de installatie loopt kan de teksten lezen, met een beetje moeite althans.”
De vervagende teksten symboliseren volgens Agasi en Van de Wijngaard het belang van het gesprek over drinkwater. “Alles is in taal”, zegt Agasi. “De VN-resoluties over drinkwater zijn teksten, maar het is natuurlijk belangrijk dat het niet bij teksten blijft.”
De bedoeling van de kunstenaars is het maatschappelijke debat over drinkwater te stimuleren. “Ik voel echt urgentie bij dit onderwerp. Wij vinden het maar normaal dat er goed drinkwater uit de kraan komt, maar op veel plekken in de wereld is dat niet normaal en bovendien is het hier in de toekomst ook niet gegarandeerd. Het gaat dus echt ergens over.”
Agasi denkt dat kunstenaars een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan het maatschappelijke debat. Ook daarom zijn aan het kunstproject meerdere lezingen en debatavonden verbonden. Bijvoorbeeld een Studium Generale op de Universiteit Leiden. “Het gaat er niet om dat kunstenaars de plek van wetenschappers of experts in moeten nemen, juist niet. Maar kunst kan wel iets toevoegen en mensen op een andere manier aan het denken zetten.”
Als voorbeeld noemt Agasi een performance op een recente debatavond waarbij champagne door de wc werd gespoeld. “Dat gaf een heel indringend beeld bij het idee dat we dagelijks een hele waardevolle vloeistof door het toilet spoelen."
