secundair logo knw 1

Uit onderzoek blijkt dat wereldwijd drinkwater is vervuild met microplastics. Hoe zit dat in Nederland? In kraanwater worden incidenteel zichtbare deeltjes plastic gevonden, vaak na werkzaamheden aan de waterleiding. Onderzoekers verwachten niet dat kraanwater via oppervlaktewater, waarin wel microplastics zijn gevonden, is vervuild met plastic vezels. Maar het is een aanname, want een representatief onderzoek is er nog niet. 

Een en ander valt af te leiden uit een publicatie van onderzoeksinstituut KWR dat daarmee reageert op het deze week in de Britse krant The Guardian gepubliceerde wereldwijde onderzoek van Orb Media naar microplastics in drinkwater. Dit onderzoek dat in samenwerking met Amerikaanse wetenschappers is uitgevoerd, heeft als uitkomst dat 83 procent van het geteste drinkwater vervuild bleek met microplastics. In Amerika was dat percentage zelfs 94.4, in Europa 72.2.

De onderzoekers namen monsters kraanwater op uiteenlopende locaties, zoals in de Verenigde Staten (onder meer in de Trump Tower en het gebouw van het Congres), Libanon, Engeland, Duitsland en India. In Nederland tapten de onderzoekers geen drinkwater voor onderzoek. 

Representatief onderzoek ontbreekt
Een representatief onderzoek naar plastic in Nederlands drinkwater ontbreekt, aldus KWR. Er zijn wel metingen verricht, maar in beperkte mate en niet op consistente wijze, zegt KWR-onderzoeker Stefan Kools op de website van het instituut. “Slechts incidenteel vinden we zichtbare deeltjes in drinkwater; vaak is dat na werkzaamheden aan de waterleiding.” De onderzoeker zegt niet te verwachten dat de microdeeltjes het grondwater en kraanwater zullen bereiken.

Uit onderzoeken van onder andere KWR, WUR, Open Universiteit en VU Amsterdam is wel gebleken dat in oppervlaktewater en meer specifiek rivieren als Rijn en Maas microplastics voorkomen. Daarbij vormt behandeld rioolwater een belangrijke bron, schrijft KWR.

Het is van belang dat er betrouwbare meetmethoden worden ontwikkeld, stelt Annemarie van Wezel op de KWR-website. “Alleen zo kunnen onderzoekers betrouwbaar meten en kunnen andere wetenschappers toetsen of ze tot dezelfde bevindingen komen. Tot op heden zijn de meetmethoden voor microplastic niet gestandaardiseerd, en voor nanoplastic zelfs nagenoeg afwezig.”

Sinds 2015 brengt het onderzoeksproject TRAMP van KWR en Wageningen University (WUR) in kaart in welke mate de Nederlandse binnenwateren zijn vervuild met nanoplastics, nog kleinere deeltjes dan microplastics. Gegevens uit dat onderzoek komen volgend jaar beschikbaar, schrijft KWR. In het kader van TRAMP wordt ook gewerkt aan de ontwikkeling van een meetmethode waarmee kleinere deeltjes plastic kunnen worden aangetoond in water. Die meetmethode is klaar en aangeboden voor publicatie in een wetenschappelijk tijdschrift, aldus KWR. De resultaten van TRAMP worden vertaald naar de drinkwatersector, zodat er in de waterzuivering stappen kunnen worden gemaakt om eventuele plasticdeeltjes te verwijderen.

In bier, honing en suiker
De schaal waarop de wereld is vervuild met microplastics wordt langzaam maar zeker steeds duidelijker, schrijft The Guardian. Het beeld dat zich daarbij ontvouwt is dat de microplastics overal zitten, in water en lucht. Studies in Duitsland toonden aan dat plastic vezels in bier voorkomen, alsook in honing en suiker. In 2015 stelden onderzoekers in Parijs vast dat microplastics in de lucht zitten. Daarbij werd de schatting gedaan dat er elk jaar tussen drie en tien ton aan plastic vezels in de stad terecht komt.

Hoe microplastics in het drinkwater terecht komen is nog niet vastgesteld, maar vervuiling door de lucht is een mogelijke oorzaak, schrijft The Guardian. Zo komen vezels vrij uit kleding en tapijten door slijtage. Wasdrogers worden als een mogelijke bron gezien van vervuiling van de lucht. Wasmachines zouden het water vervuilen met plastic vezels. Uit onderzoek van de Plymouth University zou blijken dat bij elke wasbeurt 700.000 microdeeltjes plastic in het milieu terechtkomen. Ook zouden de vezels met regenwater worden verspreid. 

De vervuiling van water en lucht met microplastics is schadelijk voor de volksgezondheid. De vezels bevatten chemicaliën die in het lichaam vrijkomen, zo is gebleken uit onderzoek. Richard Thompson van de Plymouth University stelde vast dat een derde van de vissen die in het Verenigd Koninkrijk worden gevangen microplastics bevatten. Tegen The Guardian zei de wetenschapper dat uit het onderzoek bleek dat de chemicaliën uit de plastics vezels snel in het lichaam worden opgenomen. 

 

MEER INFORMATIE
The Guardian: Plastic fibres found in tap water around the world, study reveal
KRW: Onderzoek naar microplastic in Nederlands water
Orb: Synthetic polymer contamination in global drinkingwater
TRAMP

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Weer een geval van: de gevolgen proberen te gaan bestrijden en de oorzaak niet aanpakken. Zo blijft het werk in de wereld. En de vervuiling. 
Beste Carel, in de podcast kun je vinden op Spotify en  Apple Podcasts. Je kunt hem ook online beluisteren via de link in het bericht
Mooi! Jammer dat ik de serie niet terugvind als ik zoek in de NRC Podcast app.
Geachte redactie, ik ben verheugd dat eindelijk het besef is dat het klepelbeleid nu ter discussie is gesteld. Ik heb bij waterschap Hollandse delta al jaren als bestuurslid aangedrongen om het klepelen alleen als noodzaak te gebruiken. Ook heb ik div gesprekken gehad met SBB mbt klepelen in de duinen van Ouddorp waarbij de structuur volledig werd vernield. Dit jaar is eindelijk door beherende organisatie alleen maar gemaaid en wel in oktober waar mi de hele natuur in dit duingebied mee is geholpen. Het waterschap heeft nu ook bepaald dat klepelbeleid op de schop moet en in de toekomst alleen maar met maaibeleid mag worden uitgevoerd. Dus goed resultaat waar ik blij mee ben. Dit is natuurbehoud zoals het moet.
@JWBoehmerSommige desinformatie is te simplistisch om op te reageren. Zelfs citeren van een nieuwsbericht blijkt lastig (aanpak van dijken is lang niet altijd verhogen). Instabiliteit en kans op zettingsvloeiing worden ook aangepakt. Daarmee wordt ook de invloed van zee en maan beperkt, maar dan wel op basis van logische en bewezen relaties ipv dubieuze, onwaarschijnlijke en onbewezen hypotheses. Oei, toch gereageerd. Dom van me. Ik kan dit beter negeren.