Het Zonnetje, de prijs voor een innovatief en inspirerend project van het Nationaal Deltaprogramma, is dit jaar gewonnen door de Brede Groene Dijk van waterschap Hunze en Aa’s. Op het Deltacongres vandaag in Haarlem reikte Deltacommissaris Peter Glas de bijbehorende glazen vaas uit aan het team van de Brede Groene Dijk.
Ieder jaar nomineert het Deltaprogramma drie inspirerende voorbeelden die laten zien hoe in Nederland gewerkt wordt aan voldoende zoetwater, ruimtelijke adaptatie en waterveiligheid. In de aanloop naar het Deltacongres kan het publiek zijn stem uitbrengen.
Dit jaar vertegenwoordigde de Brede Groene Dijk de pijler waterveiligheid. De andere genomineerden waren de zoetwatervoorziening in Oost-Nederland en de klimaatadaptieve herinrichting van het stationsgebied in Zwolle. Het Groningse project won overtuigend met circa tweeduizend van de drieduizend uitgebrachte stemmen.
Projectmanager Erik Jolink noemde de prijs "een prachtige erkenning dat de Brede Groene Dijk gezien wordt als hét voorbeeld van Nederlandse innovatieve waterbouw". Het project toont volgens hem aan dat gesleep met grond voor dijkversterking niet langer nodig is.
Baggerslib
De zeedijk in Noordoost-Groningen is recent versterkt met gerijpt zout baggerslib uit de Eems-Dollard. Het slib is in drie jaar tijd gerijpt tot stevige dijkenklei, een proces dat in de natuur tientallen jaren duurt. Hiermee is de dijk over een lengte van 750 meter verbreed en verhoogd.
Waterschap Hunze en Aa’s spreekt van een wereldprimeur. Het wil de resterende 11,5 kilometer van de Dollarddijk vanaf 2025 ook met deze lokale klei versterken. Op deze manier wordt gesleep met grond voorkomen en vermindert de CO2-emissie van transport. Tegelijk verbetert de waterkwaliteit van de Dollard als het slib eruit gehaald wordt.
Vorig jaar ging Het Zonnetje naar het project Hedwige-Prosperpolder. De Zeeuws-Vlaamse polder wordt teruggegeven aan de natuur en dient tijdelijk als testlocatie voor praktijkproeven met dijkversterking.
LEES OOK
Projectpagina Brede Groene Dijk
H2O-bericht: Eerste zeewering van gedroogd baggerslib opgeleverd
In het genoemde Stowa rapport wordt een onderscheid gemaakt naar:
Op basis van de nadere uitwerking kunnen technologen en beleidsmedewerkers van waterschappen een gefundeerde keuze maken voor een natuurlijk systeem, afhankelijk van de specifieke situatie op een RWZI en de gekozen opties:
A. Toepassing van een enkel systeem als ‘stand alone’ techniek als uitbreiding van de RWZI, voor upgrading van het effluent (afloop nabezinktank).
B. Als inpassing in een integraal natuurlijk systeem wat naast effluentbehandeling ook recht doet aan de omgeving en waarbij functies zoals het creëren van natuurlijk, levend water, effluentbuffering, recreatie en natuur gecombineerd worden.
De Waterharmonica's nemen de meeste ruimte in, zeker omdat voor een goede verwijdering van medicijnen laag tot zeer lage belaste Waterharmonica's nodig zijn (zie ook Stowa 2013-07). Dus een hydraulische belasting van zeker niet meer dan 0,05 m/dag. Ofwel een ruimte beslag van 2,5 tot 3,75 m2 per inwoner.
Het totale debiet aan gezuiverd afvalwater in Nederland is ca. 2.000.000 m3 per jaar (CBS, data 2020). Dit zou dan neerkomen op een totaal netto ruimte beslag van 4.000 ha in heel Nederland. Zeg 5.000 tot maximaal 10.000 ha. Dit lijkt veel, maar het is wel met gestapelde belangen en mogelijkheden. Stel 25 cm waterberging: 10.000.000 waterberging, stel dat een kwart van de Waterharmonica's als KRW-waardig wordt beschouwd (is best wel reëel): 500 tot 1.000 ha.... En dan nog recreatie, natuur, CO2-vastlegging, stikstofrechten? Vrienden maken, bufferzones rond de rwzi's. Een voorbeeld van een zoektocht, uitgevoerd door het Wetterskip Fryslân: http://www.waterharmonica.nl/reports/LW289-47_005-rapd02-waterharmonica.pdf. Op weg naar 2027?
Ruud Kampf
Rekel/water