secundair logo knw 1

Foto: Consortium Grensmaas

Vorige week kondigde het Consortium Grensmaas, bestaande uit Natuurmonumenten, aannemers en grindproducenten, aan dat de Hoogwaterbeschermingsdoelstelling van de Grensmaas is bereikt. 24 jaar na de grote overstroming van de rivier, is het zuiden van Limburg weer veilig.

Dijken zijn verhoogd en verstevigd en de rivier de Maas heeft veel meer ruimte gekregen om water af te voeren. Het stroombed van de Maas is met honderden hectare verruimd en zo wordt ook 1000 hectare natuur gecreëerd. De waterstand is gemiddeld met een meter verlaagd. De Grensmaas nu in staat 3275 kubieke meter water per seconde af te voeren. "Daarmee kunnen we overstromingen zoals in 1993 en 1995 nu voorkomen," zegt Peet Adams, communicatieadviseur van het consortium. "De deadline was 31 december en die hebben we ruim gehaald. Dat geeft een geweldig gevoel."

Al voor de overstromingen in de jaren negentig ontstond er een discussie over de toekomst van de Grensmaas en werden verschillende plannen gelanceerd om de natuur meer de ruimte te geven in het gebied. "Na de overstromingen kwam de focus nadrukkelijk op de veiligheid te liggen. Uiteindelijk heeft het tot 2005 geduurd voor de plannen goedgekeurd waren en de contracten getekend. "

Dat het zolang duurde, kwam ook omdat er in Limburg veel verzet ontstond tegen de betalingsformule. De kosten van de aanpak worden betaald met het winnen van grind. "Dat heeft veel weerstand tegen het project opgeleverd. Men vond het principieel onjuist dat de inwoners met grind moesten betalen voor onze veiligheid. Maar het is toch gelukt alle omwonenden voor het project te winnen. We zijn keihard aan de slag gegaan met een hele lokale aanpak, soms zelfs letterlijk aan de keukentafel. Maar het is gelukt, want dorpen die vroeger brandhaarden van verzet waren, zijn nu razend enthousiast over hun eigen nieuwe natuurgebieden."

Het project kost in totaal 700 miljoen euro, maar kost de Nederlandse belastingbetaler dus niets. "De kosten zijn voor de baten uitgegaan. Daardoor hebben we het in de crisisjaren ook niet makkelijk gehad en hebben we de plannen op een aantal punten moeten versoberen. We hebben tot 2024 de tijd en in die periode zullen we het resterende deel van de in totaal 54 miljoen ton grind moeten winnen om de kosten te dekken en ervoor te zorgen dat het project, waarvan het maatschappelijk nut natuurlijk buiten kijf staat, ook financieel rendeert."

Typ je reactie...
Je bent niet ingelogd
Of reageer als gast
Loading comment... The comment will be refreshed after 00:00.

Laat je reactie achter en start de discussie...

(advertentie)

Laatste reacties op onze artikelen

Geachte mevr. Sien Kok,
alles is onlosmakelijk atomair verbonden binnen relativiteit van tijd/ruimte en eenheid geest stof, telen zonder chemie, inschakelen industrie en prive personen telt allemaal, maar denk ook even aan satellieten met hun negatieve effect op klimaat, 24/7. U geeft oude wetmatigheden een nieuw jasje. Succes, Jan Kalverdijk
Interessant. Hoe staat het met de PFAS-hoeveelheden die bij Chemelot in de Maas worden geloosd, wordt hier wel op gehandhaafd? 
Niet zo vreemd dat van die akker- en weidevogelsoorten de populaties teruglopen . Dat kan je zo hebben als je het vol zet met zonnepanelen en windturbines (birdblenders).
Dit heb ik ook nodig. Wij maken van slootmaaisel, een nieuw product, Wortelbeton, voor waterschap Rijnland. Artificiële Rietzudde, voor KRW- doelen. We hebben nog een toepassing van Wortelbeton en dat is veen maken. Daarmee werken we samen met gem Amsterdam en Waternet/AGV en VIP_NL. 
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
@Almer BolmanEens Almer, de laatste twee kalenderjaren waren uitzonderlijk, extreem nat. En enkele jaren daarvoor extreem droog. Het lijkt er echter op dat wateroverlast eerder een reden is om in actie te komen dan droogte. De flanken van de Veluwe (en de beken aldaar) reageren zeer snel op natte en droge perioden omdat -zoals je weet - de reservoircoëfficiënt daar gering is. Daarom is mijn plan om juist niet op de flanken - dat heeft geen zin - maar op de hoge delen (daar is de genoemde coëfficiënt groot en de grondwaterstand diep) de grondwateraanvulling te vergroten, ofwel door vermindering van de verdamping ofwel door gecontroleerde (!) infiltratie van perfect voorgezuiverd rivierwater. Het doel is te bereiken dat beken en sprengen weer hóger op het massief ontspringen en langer water voeren. Dat zal een enorme boost geven aan natuur en biodiversiteit. Het kwelwater naar de beken is overigens geen infiltratiewater, het is en blijft geïnfiltreerd regenwater. Als we in hoge delen van de Veluwe water infiltreren, kiest dat een diepe, uitermate lange, langzame weg naar de randen van de Veluwe waar het pas na eeuwen - misschien zelfs millennia - opkwelt.
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.