Eind december zetten twee agrariërs hun handtekening onder de oprichtingsakte van de eerste Zoetwatercoöperatie op Texel. Hiermee wordt een volgende stap gezet binnen het project Zoete Toekomst Texel, waarin wordt gewerkt aan de ondergrondse opslag van gezuiverd drainagewater.
“Boeren op Texel hebben in droge periodes een probleem”, vertelt Hans Merton. Hij is vanuit Acacia Water betrokken bij het project. “Ze hebben geen alternatief voor regenwater, want er geldt een permanent beregeningsverbod en het sloot- en bodemwater is sowieso te zout om te gebruiken.”
Hans MertonBinnen het project Zoete Toekomst Texel fase 2, gefinancierd door het Deltaprogramma Zoet Water, de provincie en het waterschap, wordt daarom sinds 2020 gewerkt aan het zelfvoorzienend maken van het eiland op het gebied van zoetwater. Merton: “Op twee plekken op het eiland wordt gewerkt aan het opvangen, zuiveren en ondergronds opslaan van drainagewater. Als het project ophoudt, eind 2026, is het de bedoeling dat de installaties worden overgedragen aan de deelnemende agrariërs.”
Voor het zover is, worden er nog meerdere pilots uitgevoerd om duidelijkheid te krijgen over de technische en financiële haalbaarheid. “De eerste resultaten zijn goed. Het gaat er nu om definitief duidelijk te maken dat de oplossing technisch werkt en voldoende baten oplevert, in de zin van de meeropbrengst voor verschillende gewassen.”
Ook gaan de agrariërs samen met het waterschap HHNK een traject in om duidelijkheid te krijgen over de toekomstige vergunning. “Voor de deelnemers is het natuurlijk heel belangrijk om te weten welke eisen er precies zullen worden gesteld aan het zuiveren van het drainagewater binnen de Waterschapsverordening.”
Met het opzetten van de eerste Zoetwatercoöperatie is een belangrijke stap gezet om de installaties in 2026 over te kunnen dragen. “De leden delen de lusten en de lasten van de installatie. Die moet worden beheerd en opgeslagen water moet worden verdeeld. Het gaat erom een goede juridische basis onder de samenwerking te leggen. Uit verschillende mogelijkheden bleek het coöperatiemodel het meest passend.”
Op dit moment heeft de coöperatie, die de opslaglocatie bij de Hoofdweg beheert, twee leden. “Maar daar kunnen nog anderen bij komen. Overigens is het ook de bedoeling dat er in de loop van het project voor de deelnemers bij de andere opslaglocatie een eigen coöperatie zal worden opgezet.”
