De capaciteit van drinkwaterproductiebedrijf Noardburgum is vergroot met twee miljoen kubieke meter water per jaar. Hiermee kan Vitens gedeeltelijk tegemoetkomen aan de toenemende vraag naar drinkwater in Friesland.
Vitens gaat op deze plek jaarlijks veertien in plaats van twaalf miljoen kubieke meter water uit de grond halen. Het productiebedrijf Jhr. Storm van ’s Gravesande in het dorp Noardburgum (gemeente Tytjerksteradiel) is een van de vier locaties die Friesland van drinkwater voorziet. Met de twee miljoen extra kan Vitens een deel van de groeiende vraag van bedrijven en huishoudens in de provincie opvangen.
De uitbreidingswerkzaamheden zijn in juni 2017 gestart en nu afgerond, op enkele kleinere werkzaamheden na. De officiële opening van de uitbreiding van de productielocatie in Noardburgum vond afgelopen vrijdag plaats. In het bijzijn van Prins Carlos de Bourbon de Parme werd een flesje Frysk Fris – de naam voor het lokale water – getapt.
De uitbreiding is mogelijk gemaakt door toepassing van het innovatieve concept van Freshkeeper: een gecombineerde win- en injectieput waarbij zoet en brak grondwater gescheiden worden gehouden. De slimme put zorgt ervoor dat in een verziltend gebied goed zoet grondwater kan blijven worden gewonnen. Het brakke water wordt juist dieper in de bodem gebracht.
Vitens spreekt van een tijdelijke oplossing voor een periode van tien tot vijftien jaar. In een bestaand gebouw is de installatie voor de zuivering van het grondwater ondergebracht, terwijl in een nieuw gebouw het slibhoudend water wordt verwerkt. De bedoeling is om op termijn de productielocatie in Noardburgum volledig te renoveren.
Er is ook een park van 1.134 zonnepanelen aangelegd. Dat is naar verwachting goed voor ruim 280 duizend kilowattuur per jaar. De zonnepanelen leveren 10 procent van het totale stroomverbruik van de productielocatie; de overige 90 procent komt van groene windenergie.
Meer informatie
Vitens over uitbreiding productielocatie Noardburgum
Vakartikel wereldwijde toepasbaarheid Freshkeeper
Het risico (als resultante) kan dan gewoon heel erg klein zijn en is dat in de meeste gevallen waarschijnlijk ook. De kans op vermeerdering van legionella in een watersysteem houdt verband met veel factoren waarvan de temperatuur de belangrijkste is. De cases in Boxtel en Son hebben geleerd dat hoge temperaturen (> 30 grC) van het afvalwater hoogstwaarschijnlijk een belangrijke rol hebben gespeeld.
Het is ook al langer bekend dat Legionella pneumophila (als gevaarlijkste soort) vooral bij die temperaturen optimaal groeit. Bij effectieve afdekking en afzuiging van een bassin kan het effect naar de omgeving in feite naar nul worden gereduceerd en daarmee het risico! Het is onzinnig om dat op voorhand voor alle systemen te gaan eisen, want de kans op vermeerdering van Legionella pneumophila in biologische systemen met temperaturen < 30 grC zal ongetwijfeld een stuk kleiner zijn. Laten we dat eerst goed onderzoeken.
Verder is het onbegrijpelijk dat de Omgevingsdiensten inzetten op een doelvoorschrift met een harde eis dat er geen legionella in de lucht en het effluent zit. Het is namelijk praktisch gezien gewoon niet haalbaar en het leidt tot hoge maatschappelijke kosten en de toevoeging van veel ongewenste desinfectiemiddelen van effluenten. Vergeet niet dat in de lucht en het effluent van een gemiddelde RWZI ook Legionella pneumophila wordt aangetroffen (in aanzienlijk lage concentraties als bij de zuivering in Boxtel). Hoe zou je in de zuivering Legionella moeten bestrijden? Moeten we al ons RWZI-effluent gaan chloren of met UV behandelen?
Ik lees hier een typisch voorbeeld van een overheid die neigt tot een overreactie om in de toekomst elke aansprakelijkheid te kunnen weerleggen. Ondertussen wordt een groot deel van de industrie opgezadeld met het maken van hoge extra kosten voor het bestrijden van een relatief laag risico.
Jan Pronk maakte ooit als Minister van VROM dezelfde fout bij de Tijdelijke Regeling Legionellapreventie die zo'n beetje voor alle collectieve leidingwatersystemen in Nederland het legionellarisico moest gaan indammen. Dat moest worden teruggedraaid (naar alleen de prioritaire instellingen) want de maatschappelijke kosten die dat veroorzaakte waren simpelweg te hoog.