China, de nieuwe keizer van de kust

door Fedor Baart (Deltares)

WATERBLOG - We kunnen de aarde steeds gedetailleerder waarnemen. In de jaren tachtig konden de eerste satellieten van het Landsat programma de aarde observeren met een resolutie 80 meter. Tegenwoordig zijn er satellieten, zoals de constellatie van WorldView 4, die de wereld fotograferen met een resolutie van 31centimeter. 

Daarnaast is ook de dekkingsgraad toegenomen. De hele wereld wordt in beeld gebracht en deze gegevens worden door de NASA en de ESA publiek gedeeld. Hierdoor is het nu voor iedereen mogelijk om te zien hoe de wereld veranderd. Om het bekijken van veranderingen in land en water makkelijker te maken heeft Deltares de Aqua Monitor ontwikkeld (Donchyts 2016). Een interactieve kaart waarin alle het nieuwe land en nieuwe water over de laatste jaren in groen en blauw oplicht.

van de meest opvallende veranderingen is de Chinese kust. Over de laatste vijftien jaar is de kust, van Hong Kong tot de grens met Noord Korea, grondig onder handen genomen. Dit is zichtbaar als een lange groene streep, die het aangewonnen land laat zien.

Sommige van deze veranderingen zijn bekend, zoals de stad Nanhui New City een nieuwe stad, ter grootte van Rotterdam, als uitbreiding op Shanghai, ontworpen door het Duitse GMP Architekten. Ook de nieuwe havens lichten op, zoals de Tianjin haven, het nieuwe havengebied ten oosten van Beijing, die met zijn 14 miljoen TEU’s Rotterdam uit de top-10 van drukste containerhavens deed vallen in 2014. De snelheid waarmee de Chinezen de engineering top-tiens hebben veroverd is indrukwekkend. De meeste noteringen, van de langste bruggen (zes keer), de grootste elektriciteitscentrales (vier keer), de hoogste gebouwen (vijf keer) tot de drukste havens (zeven keer), zijn de laatste twintig jaar gebouwd.

De overtreffende trap van de waterbouwkundige kracht van de Chinezen komt nog duidelijker naar voren als we verder inzoomen op de kaart. Deze laat een aantal tot kort geleden onbekende kunstwerken zien. In het noorden bij Beidahe, de badplaats van de communistische partij, een mooie kopie van Palm Island, genaamd het Druiveneiland. De eerste van vier druiven is inmiddels in de verkoop. In de baai van Xiamen vinden we het Visseneiland. Twee vissen vormen samen het eiland dat ruimte moet bieden aan hotels en toerisme.

Ook het Hainan eiland in Zuid-China wordt verrijkt met een variëteit aan aangewonnen schiereilanden, in het zuiden wordt naast de Zon de Maan aangelegd. In het westen begint de ‘Zeebloem’ tot bloei te komen en aan de noordkust verrijst de “Zuidelijke Zee Parel” uit de zee.

De Nederlanders hadden een grote rol bij het ontwerp en de aanleg bij de eilanden in Dubai, maar het ziet er naar uit dat die binnen een paar jaar uit de top-10 van mooiste artificiële eilanden worden verdreven. Hadden we dan toch die tulp of het North Sea International Airport moeten bouwen? Moeten we ons snel bekwamen in het ontwerpen van eilanden naar Chinese smaak, waar de fietsers en meeuwen plaatsmaken voor lampionnen en vuurwerk in het avondlicht? Moeten we een integrale trein van ontwerp, bouw en onderhoud naar China sturen?

We hebben veel geleerd van onze bouwwoede van de vorige eeuw. We kunnen deze lessen over geïntegreerd, natuurgedreven ontwerpen en doelmatig onderhoud nu verkopen. Maar als dat over tien jaar ook gemeengoed is geworden, welke innovatie hebben we dan klaar liggen?

Fedor Baart schreef deze blog in samenwerking met Jan Mooiman (eveneens Deltares).