Bij een asfaltstrook op de dijk van Ameland wordt een nieuwe grondstof gebruikt: cellulose uit wc-papier. De cellulose is uit afvalwater gehaald.
Het is de tweede keer dat deze techniek in Friesland wordt toegepast. Vorig jaar is cellulose uit afvalwater al gebruikt in het asfalt van een fietspad tussen Leeuwarden en Stiens. De betrokken organisaties spraken toen van een wereldprimeur. Het procedé is nog steeds uniek, vertelt programmanager Karel Veeneman van Wetterskip Fryslân. “Dit wordt nergens anders ter wereld toegepast.”
De cellulose uit toiletpapier wordt bij de rioolwaterzuivering uit het afvalwater gezeefd. Daarna wordt de stof als toeslagstof toegevoegd aan asfalt, in plaats van houtvezels of oud papier zoals gebruikelijk is. Veeneman legt uit: “De cellulose fungeert als afdruipremmer tijdens de opslag en het transport. Zo wordt de homogeniteit van het asfalt bevorderd.”
De ervaringen bij het eerder aangelegde fietspad zijn positief, zegt Veeneman. “De techniek heeft elke proef met glans doorstaan. Het asfalt voldoet aan alle eisen. Er is zelfs een lagere dosering van cellulose in het asfalt mogelijk dan bij de traditionele grondstof.” Nu is er dan een tweede praktijktest bij het dijkversterkingsproject in Ameland. De asfaltstrook is afgelopen maandag gelegd. “Dit is in technische zin vergelijkbaar met wat er bij het fietspad is gebeurd. We verwachten hetzelfde goede resultaat.”
Het past volgens Veeneman binnen de innovatiedoelstellingen van Wetterskip Fryslân om mee te werken aan de nieuwe techniek om van afval weer grondstof te maken. “Zo wordt gebouwd aan een circulaire economie. We willen ‘launching customer’ voor het mkb zijn, zeg maar eerste afnemer bij innovaties. Het gaat er nu om dat het bedrijfsleven cellulose voor asfalt als commercieel product in de markt zet.”
Cellulose gewonnen uit wc-papier kan ook voor andere doeleinden worden gebruikt. Diverse waterschappen hebben hiervoor initiatieven lopen, vertelt Veeneman. “Zij bundelen hun krachten in de Energie- en Grondstoffenfabriek. De volgende stap is opschaling van de afzet.”
Lees hier het bericht over het fietspad.
We willen een techniek ontwikkelen om de bodem omhoog te laten groeien met 1m p/jaar. We hadden al zitten denken aan dit systeem, maar ik zou graag eens willen praten over jullie ervaring of samenwerking .
Als we verdroging aanpakken (let op: Nederland heeft daartoe een verplichting) kán inderdaad grondwateroverlast de kop opsteken. Je spreekt over ‘totale onbeheersbaarheid van de grondwaterkwantiteit’. Dat snap ik niet. De infiltraties zijn juist uitermate gecontroleerd, ook kwantitatief. Overlast en droogte op de flanken ontstaan zeer snel door overvloedige regen of juist het gebrek daaraan. Overlast door infiltraties in de hoge delen – als het al optreedt - ontstaat echter niet ‘over night’, dat duurt jaren. Als - en voor zover - infiltraties de oorzaak zijn, dreigende overlast kunnen we perfect monitoren en heel effectief bestrijden door het sturen van de infiltraties of door zeer lokaal grondwater te onttrekken. Dat maakt ook nog eens prima bronnen beschikbaar. Het waterbedrijf zou water moeten winnen waar overlast dreigt, bij voorkeur niet daar waar verdroging het gevolg is.