In plaats van de fossiele grondstof krijt gebruikt tegelfabrikant Mosa voortaan calciet uit Limburgs drinkwater. Dat haalt Waterleidingmaatschappij Limburg (WML) eruit om overlast door kalkaanzetting tegen te gaan.
Calciet (CaCO3) is de chemische aanduiding voor de kalk die vrijkomt bij de ontharding van drinkwater. In vier onthardingsinstallaties haalt WML een gedeelte van de kalk uit het kraanwater. Dat gebeurt met pelletontharding, waarbij de zuurgraad tijdelijk omhoog gaat door toevoeging van een base van kalkmelk of natronloog.
De kalk in het water, ofwel calciumcarbonaat, slaat vervolgens neer op entkorrels. WML gebruikt hiervoor tegenwoordig calciet in plaats van zand, wat zuivere calcietkorrels oplevert. "In Zuid-Limburg zijn de witste korrels van Nederland en Vlaanderen te vinden", vertelt woordvoerder Edwin Hendriks van WML. "Dat moet ook, wil je ze voor hoogwaardige tegels kunnen gebruiken."
Dat Mosa de calcietkorrels van WML nu voor zijn wandtegels benut, is te danken aan Aquaminerals, dat in opdracht van drinkwaterbedrijven en waterschappen zoekt naar nieuwe toepassingen voor reststoffen uit de watercyclus. "Het mooist is natuurlijk als dat in dezelfde regio lukt", aldus Hendriks.
Cradle to cradle
Mosa is er naar eigen zeggen als eerste in de keramische industrie in geslaagd om krijt volledig te vervangen door calciet. Maar voor de tegelfabrikant is duurzaamheid al zeker tien jaar een belangrijk doel, zegt woordvoerder Joy Moonen. Bijna de gehele collectie is inmiddels ‘Cradle to Cradle Silver’ gecertificeerd (van wieg tot wieg, ofwel kringloop).
Door met calciet in plaats van met krijt te produceren, neemt het aandeel gerecycled materiaal in Mosa-wandtegels toe van 21 naar 33 procent. Moonen: "Het past dus precies in onze cradle-to-cradle-filosofie."
De kwaliteit van de tegels blijft met calciet gegarandeerd, verzekert ze. "Daar willen wij niet op inboeten. Duurzaamheid betekent namelijk ook dat de tegels lang meegaan."
MEER INFORMATIE
Nieuwsbericht Aquaminerals
De vraag is of dat dan komt door alleen de waterkwaliteit of dat het komt omdat we, bijvoorbeeld, gewoon gruwelijk dicht bevolkt zijn en ik al heel wat weilanden en dergelijke omgezet heb zien worden in woningen.
Mijn idee is overigens niet om te infiltreren in bestaande vennen - dat zou inderdaad de ecologie van die vennen veranderen – maar in aangelegde plassen (met een oppervlak minder dan 0,1 procent van de Veluwe). Die vallen droog, enkele dagen nadat infiltratie stopt. Infiltratieplassen hebben landschappelijk gezien wellicht wat waarde (als je saai naaldbos daarvoor kapt), aangaande natuur is die inderdaad beperkt.
Zeg 10 jaar geleden al waarschuwde ik dat we in 2027 in Nederland nooit de KRW doelen gaan halen. Ik betreur het ten zeerste dat ik gelijk ga krijgen. Ik voorspel nu dat we in 2030 met de mond vol tanden staan als Brussel ons vraagt wat onze plannen/maatregelen zijn om de Veluwe natuur en biodiversiteit te herstellen. Zonder fors ingrijpen in de waterbalans van het Veluwemassief gaan we verdroging echt niet bestrijden en zullen beken en sprengen niet structureel meer water voeren. Dat geef ik je op een briefje.