De Algemene Waterschaps Partij (AWP) heeft opnieuw aandacht gevraagd bij minister Ollongren van Binnenlandse Zaken voor partijfinanciering van de waterschapspartijen. Voor een duurzame ontwikkeling van de waterschapsdemocratie is een onafhankelijke financiële basis zeer wenselijk is, stelt de waterschapspartij.
In een brief aan de minister vraagt de partij om een gelijkwaardige financieringsregeling voor waterschapspartijen, dit onder verwijzing naar de afgelopen waterschapsverkiezingen in maart. Die maakten opnieuw duidelijk, aldus de partij, dat het zonder voldoende middelen voor waterschapspartijen heel lastig is zichtbaar te zijn voor de kiezers.
Een en ander leidt ertoe dat het democratisch speelveld ongelijk is, stelt de partij. “Politieke partijen die één of meer zetels in de Eerste of Tweede Kamer hebben, krijgen wel geld.” De waterschapspartijen moeten hun campagnes financieren met ledenbijdragen.
Serieuze ondersteuning
Serieuze waterschapspolitiek vraagt om serieuze ondersteuning, aldus de AWP. “Voor een duurzame ontwikkeling van waterschapsdemocratie, waarin ook plaats is voor partijen die niet zijn vertegenwoordigd in de Eerste en Tweede Kamer, is minimaal een onafhankelijke financiële basis noodzakelijk.”
De AWP die de kwestie vorig jaar ook in een brief aan de minister aankaartte, vraagt Ollongren om bij de invoering van de nieuwe ‘Wet politiek partijen’ ook te kijken naar de financiering van de waterschapspartijen.
Daarbij verwijst de partij naar het rapport van de commissie Veling dat vorig jaar werd aangeboden aan de minister en waarin de cruciale rol van politieke partijen als schakel tussen de maatschappij en de overheid wordt onderstreept. De commissie doet een aantal aanbevelingen op het gebied van de financiering van politieke partijen die deze rol zou kunnen versterken.
Het risico (als resultante) kan dan gewoon heel erg klein zijn en is dat in de meeste gevallen waarschijnlijk ook. De kans op vermeerdering van legionella in een watersysteem houdt verband met veel factoren waarvan de temperatuur de belangrijkste is. De cases in Boxtel en Son hebben geleerd dat hoge temperaturen (> 30 grC) van het afvalwater hoogstwaarschijnlijk een belangrijke rol hebben gespeeld.
Het is ook al langer bekend dat Legionella pneumophila (als gevaarlijkste soort) vooral bij die temperaturen optimaal groeit. Bij effectieve afdekking en afzuiging van een bassin kan het effect naar de omgeving in feite naar nul worden gereduceerd en daarmee het risico! Het is onzinnig om dat op voorhand voor alle systemen te gaan eisen, want de kans op vermeerdering van Legionella pneumophila in biologische systemen met temperaturen < 30 grC zal ongetwijfeld een stuk kleiner zijn. Laten we dat eerst goed onderzoeken.
Verder is het onbegrijpelijk dat de Omgevingsdiensten inzetten op een doelvoorschrift met een harde eis dat er geen legionella in de lucht en het effluent zit. Het is namelijk praktisch gezien gewoon niet haalbaar en het leidt tot hoge maatschappelijke kosten en de toevoeging van veel ongewenste desinfectiemiddelen van effluenten. Vergeet niet dat in de lucht en het effluent van een gemiddelde RWZI ook Legionella pneumophila wordt aangetroffen (in aanzienlijk lage concentraties als bij de zuivering in Boxtel). Hoe zou je in de zuivering Legionella moeten bestrijden? Moeten we al ons RWZI-effluent gaan chloren of met UV behandelen?
Ik lees hier een typisch voorbeeld van een overheid die neigt tot een overreactie om in de toekomst elke aansprakelijkheid te kunnen weerleggen. Ondertussen wordt een groot deel van de industrie opgezadeld met het maken van hoge extra kosten voor het bestrijden van een relatief laag risico.
Jan Pronk maakte ooit als Minister van VROM dezelfde fout bij de Tijdelijke Regeling Legionellapreventie die zo'n beetje voor alle collectieve leidingwatersystemen in Nederland het legionellarisico moest gaan indammen. Dat moest worden teruggedraaid (naar alleen de prioritaire instellingen) want de maatschappelijke kosten die dat veroorzaakte waren simpelweg te hoog.