In een nieuwe opstelling in Artis, die vanaf vandaag te zien is, wordt het probleem van plastic in water zichtbaar gemaakt. De opstelling is gemaakt in samenwerking met waterschap Amstel, Gooi en Vecht.
In het aquarium van dierentuin Artis is al jaren een ‘Amsterdamse gracht’. Daaraan is vanaf vandaag een opstelling toegevoegd die laat zien welke problemen plastic veroorzaakt in oppervlaktewater. Plastic dat niet kan worden opgevist uit het water, brokkelt af tot microplastics, die de kwaliteit van het oppervlaktewater aantasten en schadelijk zijn voor dieren en organismen die in het water leven.
Waterschap Amstel, Gooi en Vecht (AGV) controleert en meet dagelijks de kwaliteit van het Amsterdamse grachtenwater. Met drijfvuilboten wordt jaarlijks 3500 kilo afval uit het water gehaald. Sinds 2010 zijn de grachten daardoor een stuk schoner geworden. Lang niet alle plastics kunnen echter uit het water worden gehaald. Voorkomen dat plastic in het water komt, is daarom een veel effectievere aanpak.
De samenwerking tussen Artis en waterschap AGV is niet nieuw. Het waterschap adviseert de dierentuin al jarenlang bij de waterhuishouding van diverse dierverblijven. Daarnaast kunnen olifanten in het pas geopende olifantenverblijf zwemmen in Amsterdams grachtenwater.
Ik geef lezingen in landbouw-dorpen. Vlaanderen kennen ze "en daar zal niet gebeuren, wij kennen wel ons klimaat. Onze grootouders hebben het allemaal gekend. Wat ze aan de Noordpool doen kan mij nie schelen". Ik heb het over een 12 tal positive sel-re-enforcing feedbackloops met uitleg uiteraard. En het feit dat dit een spin-off heeft voor de ganse planeet. Het is moeilijk. De laatste keer kwam een man af met een vraag voor gans de zaal. "Als u wil stuur ik naar een psychiatrische instelling. Een.(globale) opwarming met meer dan 2 :. Ideaal voor de barbecue en familiefeesten.. slecht voor de landbouw, droger, hoe kan u dat weten? En u zegt: dit leidt tot conflicten. De mensen gaan meer buitenkomen en elkaar ontmoeten."
Zo sprak ik vorig jaar overheidsmedewerkers uit Colombia. Zij moesten hun bedrijven zo ver zien te krijgen dat ze aan gingen koppelen op een rwzi. Hoe moeilijk dat wel niet bleek te zijn. Dan moest de overheid in ieder geval al niet moeilijk gaan doen over normeringen in aangeboden afvalwater en dergelijke, want anders gebeurde er gewoon niets.
Ik vrees dat de verkregen informatie erg onbetrouwbaar is.